म्हणुनच तुला वाहिलेली प्रत्येक ओंजळ
सुंदर फुलांची पण कागदिच होती !
मी तर सर्वस्व तुला वाहिले होते
ते फक्त तुझ्यासाठीच झुरत होतं.
तू ओठातून फूटणार्‍या शब्दाची वाट पहिली
पण डोळ्यानी ते कधीच वेक्त केले होते....
का डोळ्यात तुज्या सदा प्रश्नभाव
तुझा माझ्या प्रेमाचा मग डाव रंगतो
ते ही हट्टी सारे सोडून त्यामागेच धावतो
डोळ्यांनीच डोळ्यांशी बोलायचं असतं
आयुष्यातल्या अशा प्रत्येक संध्याकाळी
वेदनांच्या सावल्या तीव्र लांबू लागतात
तुझ्याच मिठीत येऊन मी मनमुराद रडतो
गाल गोरे तुझेसुद्धा ओले होऊ पाहतात
निगेटिव्ह्ज मात्र शिल्लक नसतात
मयूरपंखी रेशीमगाठी क्षणार्धात जुळून येतात
त्यातच त्यांची सव्याज परतफ़ेड मिळते
भरल्या होत्या इथे हजार मैफ़ीली
मी खेळलो कीत्येकदा रंग स्वरांचा
पण रंग माझा कुणासही लागलाच नाही...
तू त्याच्या सोबत निघून गेलीस तेव्हा कलले,
ते तुज्या पर्यंत कधी पोहचलेच नाही...
| Click here for Guru Thakur and his Marathi Kavita Gani lyrics |
No comments:
Post a Comment