Friday, November 30, 2012

How to make wife Happy?

पत्नी प्रसन्न व्रत


संसारात पत्नीच्या त्रासाला कंटाळलेला चंद्रसेन मार्गदर्शन घेण्यासाठी सोमदत्त या अनुभवी गुरुकडे गेला, तेव्हा सोमदत्ताने त्यास ‘पत्नी प्रसन्न व्रता’ची माहिती सांगितली. तो म्हणाला-
हे चंद्रसेना, मी आज तुला पत्नी प्रसन्न व्रताची सविस्तर माहिती सांगणार आहे. ती तू भक्तिभावाने श्रवण कर. या व्रताचे पालन करणार्‍याचा संसार सुखाचा होतो याबद्दल शंका बाळगू नकोस. या व्रतामध्ये पत्नीला प्रसन्न ठेवण्यासाठी करावयाचे विधी सांगितले आहेत. सर्व वयोगटातील विवाहित पुरुषांना हे व्रत करता येईल. या व्रतासाठी साधकाने आपली मनोदेवता आपली पत्नीच आहे, हे मनावर बिंबविणे आवश्यक आहे. अशा प्रकारची भूमिका एकदा निश्चित केली, की मग या देवतेला प्रसन्न करण्याचा प्रयत्न करावा. प्रातःकाली पत्नीदेवतेचे दर्शन घेऊनच कार्याला लागावे. निद्रादेवतेने बहाल केलेल्या सुखाची रक्तिम कांती असणार्‍या या देवतेचे रूप प्रातःस्मरणीय असते. हे रुपडे मनात साठवून ठेवल्यास दिवसभर कार्यरत राहण्यासाठी ऊर्जा मिळते आणि शारीरिक विश्रांतीची गरज उरत नाही. श्रमाला प्रतिष्ठा देणारी ही देवता आहे हे समजून घे.

या व्रतामध्ये, पतीने पत्नीआधी जागे होणे आवश्यक आहे. पत्नीदेवीच्या सेवेसाठी रात्री गोंधळ घातला असेल, तरी पहाटे तिच्या झोपेत व्यत्यय येणार नाही याची जरूर काळजी घ्यावी. सर्वप्रथम अंथरूण, पांघरूण, उश्या इत्यादी वस्तू व्यवस्थित घड्या घालून निर्दिष्ट करण्यात आलेल्या जागेवर ठेवून द्याव्यात. पत्नीदेवतेचा स्वतःचा अवतार कसाही असला, तरी भक्त मात्र अजागळ असणे तिला आवडत नसते. यास्तव सेवकाने दाढी, आंघोळ आदी प्रातःकालीन कार्ये ती जागी होण्यापूर्वी पूर्ण करावीत आणि संपूर्ण शुचिर्भूत होऊन, प्रसन्न मुखकमलाने तिला जागे होण्याची विनंती करावी. अशा वेळी फाजील लाडात येणे, म्हणजे स्वतःच्या अपमानाला निमंत्रण होय, हे पक्के ध्यानात ठेवावे. मुखप्रक्षालन वगैरे करून पत्नी तयार होताच चहा करते. कारण, अशा चवीचा आणि मनाला व शरीराला चैतन्य प्राप्त करून देणारा चहा फक्त तिला (आणि तिच्या आईलाच) येतो, यावर उपासकाचा विश्वास असावा. रोज पत्नीच्या हातचा चहा घेताना, ‘तुझ्या हातचा चहा म्हणजे… व्वा!… क्या बात है! ‘ हे वाक्य कंटाळा न करता रोज म्हणावे. या वाक्याचा सराव होण्यासाठी सर्रास खोटे बोलता येणे आवश्यक आहे. असा चहा घेतल्यानंतर मनास चैतन्य येवो अथवा न येवो, परंतु शरीराच्या पोट नावाच्या अवयवाची चेतना जागृत होते आणि पायांना हालचाल करून घरातील कोपरा गाठण्यासाठी धावाधाव करावी लागते. तिच्या हातचा चहा घेताच तत्काळ ओक्के.. होत असले, तरी परतताच ‘ तुझ्या हातचा चहा म्हणजे… व्वा!.. क्या बात है! ‘ असे मनापासून म्हणावे.
यानंतर ती साफसफाई, स्वयंपाक इत्यादी कष्टाची कामे करत असताना, आसपास घोटाळत तिच्या आई-वडिलांचा विषय काढावा. तिच्या वडिलांच्या आयुष्यातील कर्तृत्वाच्या गोष्टींचा उल्लेख करावा. त्यांच्या निर्णयामुळे आपल्या आयुष्याचे तीन-तेरा वाजलेले असले, तरी त्यांचे निर्णय किती अचूक असतात याचे कौतुक करावे. यानंतर पत्नीच्या आईच्या गृहकृत्यदक्षतेची चर्चा करावी. खरे तर तुझ्या आईचे नाव सीता, तारा, मंदोदरी, अहिल्या, द्रौपदी या पंचकन्यांच्या जोडीनेच घेणे आवश्यक आहे असा सूर लावावा. अशा चर्चेने स्वयंपाक चविष्ट होत असतो आणि ती व्रताच्या योग्य दिशेची पावती असते.
या व्रताचा भाग म्हणून, दररोज पत्नीच्या आई-वडिलांचे कौतुक केले तर व्रताचे रहस्य तिला समजून येऊ शकते आणि आपला कावा तिच्या लक्षात येऊ शकतो. दुसर्‍या दिवशी, तिचे भाऊ कर्तृत्ववान आहेत पण त्यांना बायका ‘ काहीतरीच ‘ मिळाल्या आहेत अशी प्रस्तावना करावी. बाकीचा प्रबंध ती पूर्ण करते. तिसर्‍या दिवशी ‘ तिच्या जावा आणि दीर ‘ यांच्या वागण्यामधील खोड्यांची चर्चा करावी, बाकीचा प्रबंध ती पूर्ण करते. चवथ्या दिवशी ‘ आपले आई-वडील ‘ याविषयी चर्चेला सुरुवात करून द्यावी. बाकीचे व्याख्यान पूर्ण करण्याएवढा मसाला तिच्याकडे असतो. पाचव्या दिवशी आपल्या बहिणी तथा तिच्या नणंदांचा विषय काढावा. त्या ‘ कित्ती कज्जाग ‘ आहेत यविषयी ती सहज माहिती पुरविते. सहाव्या दिवशी पुन्हा तिचे आई-वडील या विषयावर यावे आणि याच क्रमाने दररोज चर्चा करून तिला प्रसन्न आणि स्वयंपाक रुचकर करून घ्यावा.
दिवस असा आल्हाददायक गेल्यानंतर सायंकाळ फार महत्त्वाची असते. दररोज सायंकाळच्या खर्चासाठी अतिरिक्त निधीची व्यवस्था करून ठेवावी. शहरातील विविध बागांमध्ये आलटून पालटून जात जावे. पाणी-पुरी, पाव-भाजी, रगडा-पॅटीस, छोले-भटूरे वगैरे जोडीदार पदार्थ खावेत, म्हणजे आपली जोडीदारीण प्रसन्न होते आणि त्याचा प्रत्ययही लगेच येत असतो. बागेत जाण्याचे इतरही अनेक फायदे असतात. इतर महिलांची वेषभूषा अणि केशभूषा यांचा अभ्यास करण्याची संधी पत्नीला मिळत असते. साड्यांमधील नवीन पोत, मंगळसुत्रांचे डिझाईन्स, ब्लाऊझच्या बाह्यांमधील चित्र-विचित्र फॅशन्स, सँडलींची उंच किंवा कमी हिल, जरदोजी वर्कमुळे आलेला उठाव, मॅचिन्ग टिकल्यांचे बाजारात आलेले नवनवीन आकार आणि प्रकार. कर्णभूषणांमधील नावीन्य, भांगामध्ये लावायच्या सिंदुराची लांबी, पंजाबी, पतियाळा, पॅरलल या वस्त्र-प्रावरणांमधील शॉर्ट, मिडियम, लाँग प्रकार इत्यादी समकालीन परिवर्तनाची चाहूल गार्डनमध्ये लागत असते. या विविध प्रकारांमधील आपण नेमके कोणते उचलायचे याचा अभ्यास पत्नी यावेळी करू शकते. अशा अभ्यासाचा एक वेगळाच आनंद तिच्या चेहर्‍यावर दृग्गोचर होतो. अशा वेळी स्वतःच्या पोटात खर्चाच्या भितीने गोळा उठला, तरी चेहर्‍यावर मात्र प्रशंसेचे भाव असणे आवश्यक आहे, हे साधकाने विसरता कामा नये. एखाद्या नवविवाहितेकडे पाहून पत्नीने नाक मुरडले, तर आपणही आपले नाक तीनशे साठ अंशाच्या कोनातून मुरडले पाहिजे. पण बागेमध्ये फिरताना तुझे डोळे भिरभिरते नसावेत. साधकाची नजर स्थिर आणि केवळ आपल्या आराध्य देवतेवरच असणे आवश्यक आहे. क्वचित कधी ‘ मन वढाय वढाय ‘ झाले, तरी नजरेच्या वारूंना संयमाचा आवर घालणे आवश्यक आहे. अन्यथा या घटकेपावेतो केलेल्या व्रतपालनाचा नाश होऊ शकतो.
याशिवाय जेवताना छान, झक्कास, व्वा.. सुरेख.. अशा उद्गारवाचक शब्दांचा सढळ हाताने वापर करावा म्हणजे तितक्याच सढळ हाताने पदार्थ ताटामध्ये येत असतात. ‘ तुझ्या हातच्या जेवणाची चव कोणत्याही हॉटेलमधील जेवणाला नाही ‘ हे म्हटले तर खरे आणि म्हटले तर तद्दन खोटे वाक्य सर्रास वापरावे. हेच वाक्य हॉटेलमध्ये जेवायला जाण्याची वेळ आली, तर तिथेही खुबीने वापरता येते.
हे चंद्रसेना, वरीलप्रमाणे पत्नी प्रसन्न व्रताचे जो निष्ठेने पालन करील, त्याच्या संसारामध्ये शांतता आणि सौख्य सदैव नांदत राहील याबद्दल तू निःशंक रहा. असे संसार घटस्फोटांपासून शेकडो योजने दूर राहतील. अशा घरांमधील संतती आज्ञाधारक, शिस्तप्रिय आणि आदर्श नागरिक होईल. या व्रताचे पालन न केल्यास, तशा संसाराचे गलबत दिशाहीन होऊन किनार्‍यावरील खडकावर आदळून त्याचे तुकडे होण्यास वेळ लागणार नाही हे निश्चित!

NEW DRUG SPELLS HOPE FOR INSOMNIACS

NEW DRUG SPELLS HOPE FOR INSOMNIACS



    Anew drug may bring help for people suffering from insomnia, researchers say. The drug blocks the chemical messengers in the brain called Orexins, which regulate wakefulness. Other drugs for insomnia affect different brain receptors.
    According to the study, the drug increased the amount of sleeping hours. The study involved 254 people, aged between 18 and 64, who were in good physical and mental health, but had insomnia.
    The participants took either the drug or a placebo for four weeks, then switched to the other treatment for another four weeks. While taking the drug, participants’ “sleep efficiency”, which reflects the total amount of time they slept during a fixed, eight-hour time in bed, improved by five to 13 per cent, compared to those taking the placebo. They also experienced 21 to 37 fewer minutes awake during the night after they had fallen asleep.

Headley, Rana to be sentenced in Jan next year

Headley, Rana to be sentenced in Jan next year
Chicago: The sentencing of America-born Lashkar-e-Taiba terrorist David Headley, accused of involvement in 26/11 Mumbai attacks, has been fixed for January 17 next year while that of his accomplice Tahawwur Rana has been rescheduled for January 15 from December four.
According to Chicago court spokesperson Randall Samborn, US district judge Harry Leinenweber will announce the sentence of the two accused, who have been charged with conspiracy of 2008 Mumbai attack and plan to attack a Denmark newspaper.
“The sentencing date for Tahawwur Rana has been rescheduled from December 4, 2012, to January 15, 2013, and the sentencing of David Coleman Headley has been scheduled for January 17, 2013.
wThe 52-year-old Healdey, who conducted reconnaissance of all the targets in the 26/11 Mumbai attacks for Lashker-e-Taiba, has pleaded guilty of all the charges framed by the Federal Bureau of Investigations.
Headley was accused by the FBI of plotting against the employees of a newspaper in Copenhagen and later of conspiring to bomb targets in Mumbai, providing material support to terror group Lashkar-e-Taiba and aiding and abetting the murder of US citizens in the 2008 Mumbai attacks.
Headley pleaded guilty to all charges on March 18, 2010. The terrorist could have faced death on charges of conspiracy to bomb public places in India and six counts of murdering US nationals in India but he escaped it by entering into a plea bargaining with the FBI under which he will cooperate with their investigation of terrorist
activities. —PTI

Engineering paper ‘goof-up’: Exam house to take a call

Engineering paper ‘goof-up’: Exam house to take a call
After being flooded with complaints about the Digital Signal and Image Processing (DSIP) paper, the University of Mumbai asked the computer engineering department chairman to relook into the paper.
On Thursday, a report was submitted to the exam house authorities of the university who will decide on the matter.
On Monday, after final-year computer engineering students appeared for the first paper of their semester VII examination of DSIP paper, they claimed that it did not adhere to a regular pattern which gave them little time to solve the questions. They also alleged that some questions were out of syllabus.
The review committee members denied students’ allegations that the questions were out of syllabus or the pattern was difficult. They admitted that a sum was not provided with the required data but all the colleges were asked to correct it.
“This is a final year paper and is mostly application-based. So the questions and the pattern can be tricky. But no question was out of syllabus,” said Prachi Gharpure, chairman of the computer engineering stream.
“There was a question for which there was not enough data to solve it. However, all exam centres were told to make the required changes as soon as the authorities noticed it. A report has been prepared and submitted to the authorities.”
After the paper, the final year computer engineering students started an online movement through Facebook voicing their comments about the paper.

Unique Sufi pilgrimage beckons music lovers the 12th edition of ruhaniyat 2012 will be held at horniman garden circle on december 1 and 2

Unique Sufi pilgrimage beckons music lovers
the 12th edition of ruhaniyat 2012 will be held at horniman garden circle on december 1 and 2
Ruhaniyat 2012, a sufi and mystic music festival, will open in the city on December 1 at Horniman Circle Garden before going to eight other cities across the country.
With a line-up of international sufi troupes, the festival has always enjoyed a pride of place on the country’s cultural calendar. The 12th edition of the two-day festival is organised by Banyan Tree, a cultural organisation that promotes performing arts.
Calling the festival “a unique musical pilgrimage,” Banyan Tree director Mahesh Babu said, “One feels privileged to be part of this festival which, in many ways, is the call of the soul, enlivening centuries of spiritual wisdom. The way immortal works of great mystics are brought to life by mostly unheard of but immensely talented carriers of living traditions from remote parts of the country can be overwhelming.”
This year, the festival will travel to Raipur and Ahmedabad too, along with Mumbai, Delhi, Kolkata, Hyderabad, Chennai, Pune and Bengaluru. “With each passing year, the family keeps growing as we discover more and more talent and bringing them to the Ruhaniyat platform. Such dynamism in the line-up has brought newer audiences too,” added Babu.
This edition will feature some unique art forms like Kapalik Pandvani from Chhattisgarh, Sukhnani Ojhapalli from Assam, Ravanhatta ensemble from Rajasthan and Sindhi Saraiki from Kutch. The festival opens with Mystic Drums by P Nandakumar & Group (Kerala), Sindhi Saraiki by Ismali Para and Group (Kutch), Sufiana Maqam ensemble by Oud, Kanoon, Edakka, Kamaycha by Mohammad Farghaly & Group (Egypt, Kerala and Rajasthan), Kapalik Pandvani by Meena Sahu & Group (Chhattisgarh), Tannoura by Dancing Dervishes (Egypt) and Sufi Qawwali by Sabri Brothers & Group (Jaipur).
The second day will feature Sukhnani Ojhapalli by Dron Bhuyan & Group (Assam), Mystic Ravanhatta ensemble by Sugunaram & Group (Rajasthan), Shabad by Bhai Nirmal Singh Khalsa (Punjab), Baul songs by Parvathy Baul (West Bengal), Sufi Qawwali by Chand Nizami & Group (Hazrat Nizamuddin Dargah, Delhi).

Harbour line to get 12-coach trains soon

Harbour line to get 12-coach trains soon
There is finally good news for the harbour line commuters. CM Prithviraj Chavan on Thursday signed the papers to formalise the project that will see harbour line trains running with 12-coaches. The state urban development department is expected to formalise papers by Friday, said officials.
The harbour line, with an annual passenger growth of almost 7%, is among the fastest growing suburban systems in India. The Rs714-crore project will see all the 51 rakes of harbour line getting three additional coaches each. A total of 153 coaches will need to be procured for this.
“With an increase of 33% in the carrying capacity of each train, commute will become more comfortable once the project gets completed over the next two years,” said a senior railway official.
The project, which is already three to four months late, is expected to be completed by December 2014. Four to five contracts already readied for civil, electrical and signal-telecom works by the Mumbai Railway Vikas Corporation will be handed out in the next few days.
“The work should begin by December 20 this year. The extension of platforms on harbour line, some of which are on elevated structures, and the re-spacing of signals to accommodate longer 12-coach trains will be a huge challenge,” said an official.

Hassled commuters have a cab as students down meter

Hassled commuters have a cab as students down meter

In a bid to help hassled commuters hire taxis during peak hours, the Rotaract Club of Hinduja College, Charni Road, took to the streets at Crawford Market on Thursday evening and ensured that no commuter is turned away by cabbies. Students also organised carpools among commuters who were taking the same route.
The campaign called Meter Down is also trying to create awareness among citizens that they can file a case against a taxi driver if he refuses to ply to any part of the city before 7pm.
Over 25 students stopped taxis, and even fought with those drivers who refused, to help people struggling to get taxis for their destinations. Some of them went to the extent of chasing drivers who refused to ply and threatened to take them to the police.
Ali Asgar Sabuwala, club’s president, said, “We launched this campaign last year and repeated it a few times at Crawford Market, Lamington Road and Grant Road with the help of traffic police. We plan to do it on a large scale this year. The Mumbai police has permitted and supported this initiative.”
He added that hiring a taxi has become difficult in areas like Crawford Market during peak hours (5pm to 7pm).
The students helped more than 100 people find taxis. “The response was tremendous. Initially, we approached people and asked them where they wanted to go. After a while, people started coming to us for help,” said Abhishek Mehta, another member.

‘Mankhurd home is a living hell’

‘Mankhurd home is a living hell’

“The Navjeevan Sudhar Kendra is a living hell. With stinking toilets, abusive staff and lack of supervision by senior officers of the women and child development department, this place can't be called a rehabilitation centre,” reads the first two lines of a report submitted to the Bombay high court by a court-appointed committee on the women's rescue home in Mankhurd.
Committee members Dr Rashmi Karandikar and Dr Harish Shetty said the home was overcrowded and also found evidence to suggest that one inmate got pregnant during her stay there. Two psychologists and a psychiatrist, along with other members, interacted with all the inmates. Most of them showed symptoms of fear –chest pain, palpitations, anger, abnormal behaviour, a deep sense of sadness and despair, hopelessness, lack of sleep, poor appetite, aches and pains, extreme loneliness and suicidal thoughts.
Criticising the abysmal living standards in the state-run institution, which is meant to house 100 women/girls but holds 300, the duo said, “The food served was insufficient, substandard, unpalatable and non-nutritious. It had insects, worms and gravel as the grains and pulses were of poor quality. Only about 30% women received sanitary napkins.”
Most inmates hail from Bangladesh and different parts of India. During their stay, “no serious efforts for their repatriation” had been carried out. “58 girls are from Bangladesh and have been here for 11 months. Nine of them were issued a travel permit, valid for three months, in August, which expired without any intervention. The Centre had no explanation for it,” Shetty said.
The Centre is alleged to have subjected inmates to the ‘scare and subjugate model’. Inmates who dared to protest against their prolonged stay faced ‘threats’ of being held back for an indefinite period.
The committee and the counsel for the petitioner suggested that some girls be shifted to rescue homes in Matunga and Kandivli, after which the committee will draw a list of girls who will depose as witnesses. Family court judge Swati Chauhan has been appointed to monitor the functioning of rescue homes in Maharashtra and submit a report to the court in four weeks.

Cops alerted about ‘illegal’ Sena occupation of ground Thackeray cremation at Shivaji Park

Cops alerted about ‘illegal’ Sena occupation of ground
Thackeray cremation at Shivaji Park

While the row over the location of Shiv Sena chief Bal Thackeray’s memorial in Dadar continues, now the Brihanmumbai Municipal Corporation (BMC) has reportedly shot a letter to the commissioner of police in connection with cremation structure at Shivaji Park, where the leader was cremated on November 18.
“The permission for performing the final rites of the Sena chief on the ground was granted for a day. However, the structure erected for the cremation continues to be there for several days after November 18. Considering it could lead to law and order situation, we have sent a letter to the police asking them to look into the matter,” said a senior civic official, requesting not to be named.
Sources claimed, though the letter was sent to the police commissioner a few days ago, the issue was not taken up as the family and Sainiks are still grieving.
A senior police official from the central region confirmed receipt of the letter.
“The letter was sent to the commissioner of police who forwarded it to the authority concerned in the central region. However, no decision or action can be taken in haste as this is a sensitive matter and any step has to be taken keeping peace and security in mind,” the police official said.
Another senior civic official said a decision regarding the issue is expected to be taken on Friday.
But Sena leaders in the corporation refuted the report.
“There is no such letter issued by the civic administration. There is no truth in these reports,” said standing committee chairman and Sena corporator from Mankhurd Rahul Shewale.
Assistant municipal commissioner (G-North ward) SN Ughade refused to comment on the issue.
Civic officials are also worried about accommodating the huge crowd that will descend on Shivaji Park on December 6 to pay homage to Dalit leader Dr Babasaheb Ambedkar on his death anniversary.

This Maharashtrian knows her God

This Maharashtrian knows her God
Indian scientist who was part of God particle experiment is a ganesha bhakt
Scientist Anupama Kulkarni after unveiling an
art installation, inspired by the God particle, on
Thursday
There’s a barrage of questions from people. About God, the God particle, whether the experiment at Cern, off Geneva in Switzerland, will destroy earth and why a good Maharashtrian lady like her is part of something like this.
After some painstaking attempts at briefly trying to explain the experiment, Anupama Kulkarni, 40, sighed, shut her eyes and broke into a smile.
“I wish there was some magical way of explaining the whole concept so that everybody could understand the whole process,” she laughed when DNA caught her on the sidelines of the unveiling of a special art installation inspired by the experiment using the Large Hadron Collider, a particle accelerator in Switzerland, which should be able to confirm or refute the existence of the God particle.
Kulkarni, who returned to the city a few days ago, said she is getting used to questions like these. “Thanks to some channels putting out alarmist ‘special’ shows in 2007-08 saying the experiment could destroy our planet, I was approached by many people who knew me worried about my safety. I was on a break and they kept saying I mustn’t go back.”
This engineer from Karad college of engineering, who has been with the Barc for nearly two decades, admits to being overwhelmed when she heard that she had been selected to be a part of the experiment.
“Given that some of the finest brains from over 500 premier institutions worldwide are working on this experiment, I was aware that my individual contribution was very very small,” she said.
“However it did feel special that the department of atomic energy (DAE) and my bosses at Barc reposed their faith in me,” she said.
According to her, DAE is partnering with Cern on the project and Barc was entrusted with providing several of the control systems needed. “As an engineer who has worked with control systems, that is where my contribution came in.”
This Ganesh bhakt, however, said that pursuing the God particle has only brought her closer to the divine. “I’ve traditionally been a believer. This does not mean elaborate rituals or pujas. Yet I feel thinking of God in complete submission is very important.”
In fact, it is the one thing she has always done before starting work. Banishing all talk of her single status, she said, “That is a stereotype. I will, however, admit that I have supportive parents.”
The artistes Amesha Mehta, 48, and Prakash Bal Joshi, who have worked for over a year on the installation, said they felt honoured to be part of the project. “It took us over a month of sketching and deciding what media we will use. Ultimately, the work had to invoke the God Particle,” said Mehta.
Joshi and she have used zucchini diamonds, glass, and wood to create the work.

Sibal reins in section 66 (A) with a rider A complaint under the IT Act will be registered only if it is approved by a DCP or an IGP Priyanka Sahay & Saikat Datta l New Delhi The government, stung by criticism following a spate of arrests under section 66 (A) of the Information Technology (IT) Act, on Thursday came out with new guidelines to stop its misuse. Now, a complaint under the IT Act can be registered only after an approval of either a deputy commissioner of police or an inspector general. This will ensure that there is some application of thought by the police to prevent a situation similar to the arrests of two girls from Palghar in Maharashtra for posting an innocuous comment on Facebook. Kapil Sibal, Union minister for communications and IT, announced the new guidelines after a meeting of the cyber advisory regulatory committee, a body of all IT stakeholders, which has rarely met in the past two years. For a change, Sibal stepped in and asked civil society members to attend the meet to get them on board. This led to a free exchange of ideas and Sibal was convinced that something needed to be done to fix the growing problems because of the wide-ranging powers vested in the police that enables them to book anyone under section 66 (A) of the IT Act. While a major revamping of the act is still not on the cards, it will, at least, prevent the arbitrary misuse that has been happening so far. “A junior police officer cannot register any complaint unless he has obtained prior approval at the level of an officer not below the rank of DCP in urban and rural areas of the country and not below the rank of IGP in metropolitan cities,” Sibal said soon after the conference. “Once this power is exercised at that level — and they are IPS officers — we are absolutely certain that the kind of instances we have seen will not be repeated.” Section 66 (A) uses terms like information that is “grossly offensive” has “menacing character” for the purpose of “causing annoyance, inconvenience, danger, enmity, hatred, or ill will”. Constitutional law experts say its sweep is broad, vague, and inherently flawed. And it carries a punishment of three years of imprisonment. While Sibal defended the section by citing similar laws in the UK and the US, he skipped over several critical details. For starters, the UK laws have much lower punishment of six months imprisonment or less. Also, while the law enforcement agencies in the UK and the US are defined and mandated by definitive acts of Parliament, in India the intelligence agencies tasked with monitoring social media are opaque and without any oversight mechanism. This has led to arbitrary blocking of websites, content, and users of social media sites such as Twitter. This, experts say, is a major violation enshrined under the fundamental rights — the freedom of speech. Another major issue that has come up between the civil society representatives and the government is the role played by Dr Gulshan Rai, the director general of the Computer Emergency Response Team-India (CERTIN). Rai’s organisation is the national nodal agency that can block or remove content or websites found to be “offensive”. He provided Sibal with instances of the UK and the US laws to defend section 66 (A) but did not point out the major differences between the Indian and the US/UK laws. “I don’t think this step is enough. In fact, this is contrary to sections 78 and 80 of the act, which say that an officer of the rank of an inspector can not only register a complaint but also search a public place without any warrant,” Pawan Duggal, senior lawyer and cyber law expert, told DNA. The representatives of the industries who provide internet access also had some major issues on the lack of nodal officers who send the notices for taking down content. They also feel that there has to be a grievance redressal mechanism where people who are blocked or denied access can register their appeals. A major lacuna is the lack of data on how many sites have been blocked and the reasons. Sibal is also against involving the courts in the process of blocking sites or reviewing the decision. In most other democracies any blocking of content is automatically subject to a judicial review while in India it is left to the discretion of bureaucrats.

Sibal reins in section 66 (A) with a rider
A complaint under the IT Act will be registered only if it is approved by a DCP or an IGP
The government, stung by criticism following a spate of arrests under section 66 (A) of the Information Technology (IT) Act, on Thursday came out with new guidelines to stop its misuse.
Now, a complaint under the IT Act can be registered only after an approval of either a deputy commissioner of police or an inspector general.
This will ensure that there is some application of thought by the police to prevent a situation similar to the arrests of two girls from Palghar in Maharashtra for posting an innocuous comment on Facebook.
Kapil Sibal, Union minister for communications and IT, announced the new guidelines after a meeting of the cyber advisory regulatory committee, a body of all IT stakeholders, which has rarely met in the past two years.
For a change, Sibal stepped
in and asked civil society members to attend the meet to get them on board.
This led to a free exchange of ideas and Sibal was convinced that something needed to be done to fix the growing problems because of the wide-ranging powers vested in the police that enables them to book anyone under section 66 (A) of the IT Act.
While a major revamping of the act is still not on the cards, it will, at least, prevent the arbitrary misuse that has been happening so far.
“A junior police officer cannot register any complaint unless
he has obtained prior approval
at the level of an officer not
below the rank of DCP in urban and rural areas of the country and not below the rank of IGP in metropolitan cities,” Sibal said soon after the conference. “Once this power is exercised at that level — and they are IPS officers — we are absolutely certain that the kind of instances we have seen will not be repeated.”

Section 66 (A) uses terms like information that is “grossly offensive” has “menacing character” for the purpose of “causing annoyance, inconvenience, danger, enmity, hatred, or ill will”.
Constitutional law experts say its sweep is broad, vague, and inherently flawed. And it carries a punishment of three years of imprisonment.
While Sibal defended the section by citing similar laws in the UK and the US, he skipped over several critical details.
For starters, the UK laws have much lower punishment of six months imprisonment or less. Also, while the law enforcement agencies in the UK and the US are defined and mandated by definitive acts of Parliament, in India the intelligence agencies tasked with monitoring social media are opaque and without any oversight mechanism.
This has led to arbitrary blocking of websites, content, and users of social media sites such as Twitter. This, experts say, is a major violation enshrined under the fundamental rights — the freedom of speech.
Another major issue that has come up between the civil society representatives and the government is the role played by Dr Gulshan Rai, the director general of the Computer Emergency Response Team-India (CERTIN).
Rai’s organisation is the national nodal agency that can block or remove content or websites found to be “offensive”. He provided Sibal with instances of the UK and the US laws to defend section 66 (A) but did not point out the major differences between the Indian and the US/UK laws.
“I don’t think this step is enough. In fact, this is contrary to sections 78 and 80 of the act, which say that an officer of the rank of an inspector can not only register a complaint but also search a public place without any warrant,” Pawan Duggal, senior lawyer and cyber law expert, told DNA.
The representatives of the industries who provide internet access also had some major issues on the lack of nodal officers who send the notices for taking down content. They also feel that there has to be a grievance redressal mechanism where people who are blocked or denied access can register their appeals.
A major lacuna is the lack of data on how many sites have been blocked and the reasons. Sibal is also against involving the courts in the process of blocking sites or reviewing the decision. In most other democracies any blocking of content is automatically subject to a judicial review while in India it is left to the discretion of bureaucrats.

Thursday, November 29, 2012

Marathi Mhani

Marathi Mhani


अंगात नाही बळ आणि चिमटा घे‌ऊन पळ.

अंगापेक्षा बोंगा जास्ती.

अंगाले सुटली खाज, हाताले नाही लाज.

अंगावर आल्या गोणी तर बळ धरले पाहिजे टुणी.

अंगावरचे लेणे, जन्मभर देणे.

अंथरूण पाहून पाय पसरावेत.

अंधळं दळतं अऩ कुत्र पिठ खातं.

अंधळ्याचा हात बुडकुल्यात.

अंधारात केले पण उजेडात आले.

अंधेर नगरी चौपट राजा.

अकिती आणि सणाची निचिती.

अक्कल खाती जमा.

अक्कल ना बक्कल, गावभर नक्कल.

अक्कल नाही काडीची नाव सहस्त्रबुद्धे.

अक्कल नाही काडीची म्हणे बाबा माझे लग्नं करा.

अग अग म्हशी, मला कुठे गं नेशी.

अग माझे बायले, सर्व तुला वाटिले.

अघटित वार्ता आणि कोल्हे गेले तीर्था.

अघळ पघळ अन घाल गोंधळ.

अघळ पघळ वेशीला ओघळ.

अठरा विश्व दारिद्र त्याला छत्तीस कोटी उपाय.

अडला हरी गाढवाचे पाय धरी.

अडली गाय खाते काय.

अडाण्याचा गेला गाड़ा, वाटेवरची शेते काढा.

अडाण्याची मोळी, भलत्यासच मिळी.

अड्क्याची भवानी सपिकेचा शेंदूर.

अढीच्या दिढी सावकाराची सढी.

अती केला अनं मसनात गेला.

अती झालं अऩ हसू आलं.

अती झाले गावचे अन पोट फुगले देवाचे.

अती तिथं माती.

अती परीचयात आवज्ञा.

अती राग भिक माग.

अती शहाणा त्याचा बैंल रिकामा.

अत्युची पदि थोरही बिघडतो, हा बोल आहे खरा.

अनुभवल्याशिवाय कळत नाही चावल्याशिवाय गिळत नाही.

अपयश हे मरणाहून वोखटे.

अपापाचा माल गपापा.

अपुऱ्या घड्याला डबडब फार.

अप्पा मारी गप्पा.

अर्धा वैद्या मरणास खाद्य.

अर्धी कोंबडी कापून खायला, अर्धी अंडी घालायला.

अर्ध्या गावाची नाही खबर आणि वाटणीला बरोबर.

अर्ध्या हळकुंडाने पिवळे होणे.

अल्प बुध्दी, बहु गर्वी.

अल्प मनुष्य कोपे, लहान भांडे लवकर तापे.

अळवाची खाज़ अळवाला ठा‌ऊक.

अळी मिळी गुपचिळी.

अवघड ठिकाणी दुखणे आणि जाव‌ई डॉक्टर.

अव्हाधसा पोर, घर राखण्यात थोर.

असं कधी घडे अन सासुला जाव‌ई रडे.

असंगाशी संग आणि प्राणाशी गाठ.

असतील चाळ तर फिटतील काळ.

असतील मुली तर पेटतील चुली.

असतील शिते तर जमतील भूते.

असुन नसुन सारखा.

असून अडचण नसून खोळांबा.

असेल ते विटवा, नसेल ते भेटवा.

असेल तेव्हा दिवाळी नसेल तेव्हा शिमगा.

असेल दाम तर हो‌ईल काम.

असेल हरी तर दे‌ईल खाटल्यावरी.

आंधळा मागतो एक डोळा देव देतो दोन डोळे.

आंधळा विचारतो बहिऱ्याला, वाट जाते हिवाऱ्याला?

आंधळा सांगतो तंबोरा ऐंकतो.

आंधळी पाण्याला गेली घागर फोडून घरी आली.

आंधळीपेक्षा तिरळी बरी.

आ‌ई भाकर देत नाही अऩ बाप भिक मागू देत नाही.

आ‌ई म्हणते लेक झाले, भा‌ऊ म्हणतात वैंरी झाले.

आ‌ईचा काळ, बायकोचा मवाळ.

आ‌ईची माया अन पोर जा‌ईला वाया.

आ‌ऊचा का‌ऊ तो म्हणे मावसभा‌ऊ.

आखाड्याच्या मेळावात पहेलवानाची किंमत.

आखुड शिंगी आणि बहुदुधी.

आग रामेश्वरी अऩ बंब सोमेश्वरी.

आग लागल्यावर विहीर खणणे.

आगीशिवाय धूर दिसत नाही.

आचार भ्रष्टी, सदा कष्टी.

आज अंबारी, उद्या झोळी धरी.

आजा मेला नातू झाला, घरची माणसे बरोबर.

आठ हात लाकुड, न‌ऊ हात धलपी.

आड जिभेने खाल्ले, पडजिभेने बोंब मारली.

आडजीभ खा‌ई अऩ पडजीभ बोंबलत जा‌ई.

आडात नाही तर पोऱ्ह्यात कोठून?

आत्याबा‌ईला मिश्या असत्या तर काका म्हटलो नसतो.

आधणातले रडतात, सुपातले हसतात.

आधिच कामाचा कंटाळा त्यात माहेरचा सांगावा.

आधी करा मग भरा.

आधी करावे मग सांगावे.

आधी करी सुन सुन, मग करी फुणफुण.

आधी गुंतू नये, मग कुंथु नये.

आधी जाते अक्कल मग सुचते शहाणपण.

आधी नमस्कार मग चमत्कार.

आधी पोटोबा, मग विठोबा.

आधी लगीन कोंढाण्याचे मग माझ्या रायबाचे.

आधी होता वाघ्या, मग झाला पाग्या, त्याचा स्वभाव जा‌ईना, त्याचा येळकोट राहीना.

आधीच उल्हास त्यातून फाल्गुन मास.

आधीच दुष्काळ त्यातून ठणठण गोपाळ.

आधीच नव्हती हौस त्यात पडला पा‌ऊस.

आधीच मर्कट त्यातून मद्य प्याले, त्याची क्रिडा काय विचारता?

आपण आपल्याच सावलीला भितो.

आपण आरे म्हटले की कारे आलेच.

आपण करु तो चमत्कार, दुसऱ्याचा तो बलात्कार.

आपण शेण खायचं नि दुसऱ्याचं तोंड हुंगायच.

आपण सुखी तर जग सुखी.

आपलंच घर, हागुन भर.

आपला आळी, कुत्रा बाळी.

आपला तो बाळ्या, दुसऱ्याचा तो कार्ट्या.

आपला हात, जग्गन्नाथ.

आपलाच बोल, आपलाच ढोल.

आपली ठेवायची झाकून अऩ दुसऱ्याची पहायची वाकून.

आपली पाठ आपल्याला दिसत नाही.

आपलीच मोरी अनं अंघोळीची चोरी.

आपले ठेवायचे झाकून अन दुसऱ्याचे पहायचे वाकून.

आपले ते प्रेम, दुसऱ्याचे ते लफडे.

आपले नाक कापून दुसऱ्याला अपशकुन.

आपले नाही धड नाही शेजाऱ्याचा कढ.

आपले सांभाळावे अन दुसऱ्याला यश द्यावे.

आपलेच दांत अऩ आपलेच ओठ.

आपल्या कानी सात बाळ्या.

आपल्या डोळ्यातले मुसळ दिसत नाही पण दुसऱ्याच्या डोळ्यातील कुसळ दिसते.

आपल्या ताटातले गाढव दिसत नाही पण दुसऱ्याच्या ताटातली माशी दिसते.

आपल्या हाताने आपल्याच पायावर दगड.

आभाळ फाटल्यावर ढिगळ कुठे कुठे लावणार?

आय नाय त्याला काय नाय.

आयजीच्या जीवावर बायजी उदार, सासूच्या जीवावर जाव‌ई उदार.

आयत्या बिळात नागोबा.

आराम हराम आहे.

आरोग्य हीच धनसंपत्ती.

आलथा पसा पालथा पसा माकडा तुझा संसार कसा?

आला भेटीला धरला वेठीला.

आली अंगावर, घेतली शिंगावर.

आली चाळीशी, करा एकादशी.

आली सर तर गंगेत भर.

आलीया भोगासी असावे सादर.

आले मी नांदायला, मडके नाही रांधायला.

आळश्या उळला अऩ शिंकरा शिंकला.

आळश्याला त्रिभुवनाचे ज्ञान.

आळश्याला दुप्पट काम.

आळी ना वळी सोनाराची आळी.

आळ्श्याला गंगा दूर.

आवडतीचा शेंबुड गोड आणि नावडतीचे मीठ आळणी.

आवडीने केला वर त्याला दिवसा खोकला रात्री ज्वर.

आवळा देवून भोपळा काढणे. (आवळा देवून कोहळा काढणे.)

आवसबा‌ई तुझ्याकडे पुतनबा‌ई माझ्याकडे

आवा निघाली पंढरपुरा, वेशीपासुन आली माघारा.

आशा सुटेना अन देव भेटेना.

आसू ना मासू, कुत्र्याची सासू.

ओ म्हणता ठो ये‌ईना.

ओठात एक आणि पोटात एक.

ओठी ते पोटी.

ओल्या बरोबर सुके जळते.

ओळख ना पाळख अनं मला म्हणा लोकमान्य टिळक.

ओळखीचा चोर जीवे मारी.

ओसाड गावी एरंडी बळी.

औटघटकेचे राज्य.

औषधावाचून खोकला गेला.

   



इकडून तिकडून सगळे सारखे.

इकडे आड़ तिकडे विहीर.

इच्छा तसे फळ.

इच्छिलेले जर घडले असते तर भिक्षुकांते राजे होते.

इजा बिजा तीजा.

ईडा पिडा टळो आणि बळीचे राज्य येवो.

ईश्वर जन्मास घालतो त्याचे पदरी शेर बांधतो.

   



उंच वाढला एरंड तरी हो‌ईना इक्षुदंड.

उंट पाण्यात बुडालाय नि शेळी म्हणतीय मी ये‌ऊ काय?

उंटावरचा शहाणा.

उंदराला मांजराची साक्ष.

उंदीर गेला लुटी आणल्या दोन मुठी.

उघड्याकडे नागडा गेला अनं रात्रभर हिवाने मेला.

उचलली जीभ लावली टाळ्याला.

उठता लाथ, बसता बुक्की.

उडत्या पक्षाची पिसे मोजणे.

उडाला तर कावळा, बुडाला तर बेडूक.

उतावळा नवरा घुडग्याला बाशिंग.

उत्तम शेती, माध्यम व्यापार, कनिष्ठ नोकरी.

उथळ पाण्याला खळखळाट फार.

उद्योगाचे घरी रिध्दी सिध्दी पाणी भरी.

उधार पाधार वाण्याचा आधार.

उधार तेल खवट.

उधार पाधार वाण्याचा आधार.

उधारीचे पोते, सव्वा हात रिते.

उन पाण्याचे घर जळत नसते.

उपट सुळ, घे खांद्यावर.

उभारले राजवाडे तेथे आले नकवडे.

उभ्याने यावे आणि ओणव्याने जावे.

उश्याच केल पायतर तरी बुड मध्येच.

उसना पसारा देवाचा आसरा.

उसळात घातलं तर मुसळात सापडत नाही.

उसाच्या पोटी कापूस.

ऊस गोड लागला म्हणून मुळासगट खावू नये.

ऊस झाला डोंगा परी रस नाही डोंगा.
   



एक कोल्हा सतरा ठिकाणी प्याला.

एक गांव बारा भानगडी.

एक गोरी आणि हजार खोड्या चोरी.

एक घाव दोन तुकडे.

एक तीळ सात जणांनी वाटून खावा.

एक ना धड बाराभर चिंद्या.

एक पंथ दोन काज.

एक पाय तळ्यात एक पाय मळ्यात.

एक पाय मोडल्याने गोम लंगडी होत नाही.

एक पुताची माय वळणीवाटे जीव जाय.

एक पुत्री रडते, सात पुत्री रडते आणि निपुत्री पण रडते.

एक मांसा अन खंडीभर रस्सा.

एक वेळ जेवायचे ताट द्यावे पण पाट देवू नये.

एकटा जिव सदाशिव.

एकमेका सहाय्य करू अवघे धरु सुपंथ.

एका कानाचे दुसऱ्या कानाला कळत नाही.

एका कानाने ऐकावे, दुसऱ्या कानाने सोडून द्यावे.

एका कानावर पगडी, घरी बा‌ईल उघडी.

एका गालावर मारले तर दुसरा गाल पुढे.

एका माळेची मणी, ओवायला नाही कुणी.

एका म्यानात दोन तलवारी राहात नाहीत.

एका हाताने टाळी वाजत नाही.

एकाची जळते दाढी, दुसरा त्यावर पेटवी बिडी.

एकादशी अनं दुप्पट खाशी.

एकादशीच्या घरी शिवरात्र.

एकाने गाय मारली म्हणून दुसऱ्याने वासरु मारु नये.

ऐंक रे भैंऱ्या, आंब्याच्या कैऱ्या.

ऐंकावे जनाचे करावे मनाचे.

ऐंट राजाची अऩ वागणूक कैंकाड्याची.

ऐंशी तिथे पंच्या‌ऐंशी कर ंडे पुरणपोळ्या.

ऐतखा‌ऊ गोसावी, टाळ भैरव बैरागी.

   



कंबरेचं सोडलं, डोक्याला बांधलं.

कच्च्या गुरुचा चेला.

कठीण समय येता कोण कामास येतो.

कडु कारले तुपात तळले, साखरेत घोळले, कडू ते कडूच.

कण्हती कुथती, मलिद्याला उठती.

कधी गाडीवर नाव, कधी नावेवर गाडी.

कपटि मित्रापेक्षा दिलदार शत्रू बरा.

कपिलाषष्टीचा योग.

कमळ भुंग्याला अन चिखल बेडकाला.

कर नाही त्याला ड़र कशाला?

करंगळी सुजली म्हणजे डोंगरा एवढी हो‌ईल का?

करणी कसायची, बोलणी मालभावची.

करतेस काय वाती अन ऐकतेस काय माती.

करवंदीच्या जाळीला काटे.

करायला गेलो एक अऩ झाले एक.(भलतेच).

करावे तसे भरावे.

करीन ती पूर्व.

करुन करुन भागले अनं देवपुजेला लागले.

करुन गेला गाव आणि कांदळकराचे नाव.

करू गेले काय? अन उलटे झाले काय?

कर्कशेला कलह गोड, पद्मीनीला प्रीती गोड.

कळते पण वळत नाही.

कशात काय अन फाटक्यात पाय.

कशात ना मशात, माकड तमाशात.

कष्ट करणार त्याला देव देणार.

का ग बा‌ई उभी, घरात दोघी तिघी.

काकडीची चोरी, फाशीची शिक्षा.

काका मामांनी भरला गांव, पाणी प्यायला कोठे जाव?

काखेत कळसा अऩ गावाला वळसा.

काजव्याकडून सुर्याची समीक्षा.

काट्याचा नायटा होतो.

काट्याने काटा काढायचा.

काठी मारल्याने पाणी दुभंगत नाही.

काडी चोर तो माडी चोर.

कानात बुगडी, गावात फुगडी.

काप गेले नि भोका रवली(भोके राहिली).

काम कवडीचं नाही अनं फुरसत घडीची नाही.

काम ना धाम अनं उघड्या अंगाला घाम.

काम नाही कवडीचं, रिकामपण नाही घडीच.

काम नाही घरी सांडून भरी.

काम ऩ धंदा, हरी गोविंदा.

कामाचा ना धामाचा भाकरी खातो नेमाचा.

कामापुरता मामा अऩ ताकापुरती आजी.

काय करु अऩ कस करु?

काय बा‌ई अशी तु शिकवले तशी.

काळ आला होता पण वेळ आली नव्हती.

काळी बेंद्री एकाची, सुंदर बायको लोकाची.

कावळा गेला उडून गू खा चाटून.

कावळा घातला कारभारी गु आणला दरबारी.

कावळा बसायला आणि फांदी तुटायला.

कावळ्याचे दांत शोधण्यासारखे (मोजण्यासारखे).

कावळ्याच्या शापाने गाय मरत नाही.

कावळ्याने कितीही अंग घासले तरी बगळा होत नाही.

कावीळ झालेल्यास सर्व पिवळे दिसते.

काशी केली, गंगा केली, नशिबाची कटकट नाही गेली.

कुंपणच शेत खातय तर जाब विचारायचा कुणाला?

कुंभाराची सून कधीतरी उकिरड्यावर ये‌ईलच.

कुठे इंद्राची ऐरावत आणि कुठे शांभाट्टाची तट्टानी.

कुठे जाशी भोगा तर तुझ्या पाठी उभा.

कुठे तरी पाल चुकचुकतेय.

कुठेही जा, पळसाला पाने तीनच.

कुडास कान ठेवी ध्यान.

कुडी तशी पुडी.

कुणाचा कुणाला पायपूस नाही.

कुणाची म्हैस, कुणाला ऊठबैस.

कुणाला कशाचे बलुत्याला पशाचे.

कुणी वंदा, कुणी निंदा, माझा स्वहिताचा धंदा.

कुत्र्या मांजराचे वैर.

कुत्र्याचे शेपूट वाकडे ते वाकडेच.

कुऱ्हाडीचा दांडा, गोतास काळ.

कुसंतनापेक्षा निसंतान बरे.

केला जरी पोत बरेच खाली, ज्वाळा तरी ते वर उफाळी.

केल्याने होत आहे आधी केले ची पाहिजे.

केळी खाता हरकले, हिशेब देता टरकले.

केळीवर नारळी अन घर चंद्रमोळी.

केळ्याचा डोंगर, दे‌ई पैशाचा डोंगर.

केवड्याने दान वाटले आणि गावात नगारे वाजले.

कोंड्याचा मांडा करुन खाणे.

कोंबडे झाकले म्हणून उजडायचे राहत नाही.

कोणाला कशाचं तर बोड्कीला केसाचं. (कोणाला कशाचे मळणीला लसणाचे.)

कोल्हा काकडीला राजी.

कोल्ह्यास द्राक्षे आंबट.

कोळसा कितीही उगाळला तरी काळाच.

क्रियेवण वाचळता व्यर्थ आहे.

   



जंगलात नाही वावर आणि गावात नाही घर.

जगाच्या कल्याणा संताची विभुती.

जनाची नाही तरी मनाची तरी जरा.

जनात बुवा आणि मनात कावा.

जन्मा आला हेला, पाणी वाहता मेला.

जमता दशमा ग्रह.

जया अंगी मोठेपणं त्यास यातना कठिण.

जलात राहून माशाशी वैर कशाला?

जळतं घर भाड्याने कोण घेणार?

जवा येतील चांगली येळ, गाजराच बी व्हतय केळं.

जशास तसे.

जशी कामना तशी भावना.

जशी देणावळ तशी धुणावळ.

जशी नियत तशी बरकत.

जसा गुरु तसा चेला.

जसा भाव तसा देव.

जा‌ईचा डोळा नि आसवांचा मेळा.

जातीसाठी खावी माती.

जात्यातले रडतात, सुपातले हसतात.

जात्यावर बसले की ओवी सुचते.

जानवे घातल्याने ब्राह्मण होत नाही.

जाळाशिवाय नाही कढ अऩ माये शिवाय नाही रड.

जाव‌ई पाहुणा आला म्हणून रेडा दुध दे‌ईल काय?

जाव‌ई माझा भला आणि लेक बा‌ईलबुध्या झाला.

जावयाचं पोर हरामखोर.

जावा जावा आणि उभा दावा.

जावा जावा हेवा देवा.

जिकडे पोळी तिकडे गोंडा घोळी.

जिकडे सु‌ई तिकडे दोरा.

जिच्या घरी ताक तिचे वरती नाक.

जिच्या हाती पाळण्याची दोरी तीच जगाते उध्दारी.

जित्याची खोड मेल्यावाचून जात नाही.

जिथे कमी तिथे आम्ही.

जी नाही गोंदणार ती नाही नांदणार.

जुनं ते सोनं नवं ते हवं.

जे न देखे रवि ते देखे कवि.

जे पिंडी ते ब्रम्हांडी.

जे फुकट ते पौष्टीक.

जेथे पिकतं तिथे विकतं नाही.

जेवान जेवाव पंगतीत अन मरान मागावं उमदीत.

जो गुण बाळा तो जन्म काळा.

जो नाक धरी, तो पाद करी.

जो श्रमी त्याला काय कमी.

जोकून खाणार, कुंथुन हागणार.

जोवरी पैसा तोवरी बैसा.

ज्या गावच्या बोरी त्या गावच्या बाभळी.

ज्या गावाला जायचे नाही त्य गावचा रस्ता विचारू नये.

ज्याचं करावं भलं तोच म्हणतो आपलचं खर.

ज्याचं जळतं त्यालाच कळतं.

ज्याचं त्याला आणि गाढव वझ्याला.

ज्याचा त्याला चोप नाही आणि शेजाराला झोप नाही.

ज्याची करावी चाकरी त्याचीच खावी भाकरी.

ज्याची दळ त्याचे बळ.

ज्याचे पदरी पाप त्याला मुली आपो‌आप.

ज्याच्या हाती ससा तो पारधी.

ज्याच्यासाठी लुगडं तेच उघडं.

ज्याला आहे भाकरी त्याला कशाला चाकरी.

ज्याला नाही अक्कल त्याची घरोघरी नक्कल.

ज्याला समजावा कोरड्या पाटीचा तोच निघाला आतल्या गाठीचा.

ज्वारी पेरली तर गहू कसा उगवणार?
   



खतास महाखत.

खऱ्याचं खोटं अन लबाडाचं तोंड मोठं.

खऱ्याला मरण नाही.

खा‌ई त्याला खवखवे.

खा‌ईन तर तुपाशी नाहीतर उपाशी.

खा‌ऊ जाणे तो पचवू जाणे.

खा‌ऊन माजावे पण टाकून माजू नये.

खाजवुन अवधान आणणे.

खाजवुन खरुज काढणे.

खाटकाला शेळी (गाय) धार्जिणी.

खाण तशी माती.

खाणाऱ्याचे खपते, कोठाराचे पोट दुखते.

खाणाऱ्याला चव नाही, रांधणाऱ्याला फुरसत नाही.

खाणे खाण्यातले आणि दुखणे पहिल्यातले.

खाणे बोकडासारखे आणि वाळणे लाकडासारखे.

खातीचे गाल आणि न्हातीचे बाल लपत नाहीत.

खादाड खा‌ऊ लांडग्याचा भा‌ऊ.

खायची बोंब अन हगायचा तरफडा.

खायचे दांत वेगळे, दाखवायचे वेगळे.

खायला आधी, निजायला मधी आणि कामाला कधी.

खायला कहर आणि भु‌ईला भार.

खायला कोंडा अऩ निजायला धोंडा.

खायला बैल, कामाला सैल. (खायला ढोकळा, कामाला ठोकळा), (खायला मस्त, कामाला सुस्त).

खायाला फुटाणे अन टांग्याला आठाणे.

खालल्या घरचे वासे मोजणारा.

खाली मुंडी, पाताळ धुंडी.

खाल्ल्याघरचे वासे मोजणारा.

खावून खग्रास हागुन सत्यानाश.

खिळ्यासाठी नाल गेला, नालीसाठी घोडा गेला.

खिशात नाही आणा अऩ म्हणे मला बाजीराव म्हणा.

खिशात नाही दमडी, बदलली कोंबडी.

खुंटीवरचा कावळा ना घरचा ना दारचा.

खुंट्याची सोडली नि झाडाले बांधली.

खोट्याच्या कपाळी गोटा.
   



"ग" ची बाधा झाली.

गंगा वाहते तोवर हात धुवून घ्यावे.

गंगेत घोडं न्हालं.

गरज सरो अऩ वैद्य मरो.

गरजवंताला अक्कल नसते.

गरजेल तो पडेल काय?

गरीबाच्या दाराला सावकाराची कडी.

गरीबानं खपावं, धनिकाने चाखावं.

गळा नाही सरी, सुखी निंद्रा करी.

गळ्यातले तुटले ओटीत पडले.

गवयाचे मुल सुरांनीच रडणार.

गांवचा गांव जळे आणि हनुमान बेंबी चोळे.

गाजराची पुंगी वाजली तर वाजली नाहीतर मोडून खाल्ली.

गाठ पडली ठकाठका.

गाढव माजला की तो अखेर आपलेच मुत पितो.

गाढवं मेलं ऒझ्याने अन शिगरू मेलं हेलपाट्याने. (घोडी मेली ओझ्यानं नि शिंगरू मेलं हेलपाट्यानं.)

गाढवा समोर वाचली गिता, कालचा गोंधळ बरा होता.

गाढवाचा गोंधळ लाथाचा सुकाळ.

गाढवाच्या पाठीवर साखरेची गोणी.

गाढवाच्या लग्नांला शेंडीपासून तयारी.

गाढवाने शेत खाल्ले, पाप ना पुण्य.

गाढवाला गुळाची चवं काय?

गाता गळा, शिंपता मळा.

गावंढ्या गावात गाढवी सवाशीण.

गाव करी ते राव न करी.

गाव करील ते राव करील काय?

गाव तिथे उकिरडा.

गावात नाही झाड अनं म्हणे एरंड्याला आला पाड.

गावात घर नाही रानात शेत नाही.

गुप्तदान महापुण्य.

गुरवाचे लक्ष निविद्यावर (नैवेद्यावर).

गुरुची विद्या, गुरुलाच फळली.

गुलाबाचे कांटे जसे आ‌ईचे धपाटे.

गुळवणी नाहीतर गुळाचार कुठून?

गुळाचाच गणपती, गुळाचाच नेवैद्य.

गुळाला मुंगळे चिकटतातच.

गोगल गाय पोटात पाय.

गोड बोलून गळा कापणे.

गोफण पडली तिकडे, गोटा पडला इकडे.

गोरा गोमटा आणि कपाळ करंटा.

गोष्ट लहान, सांगण महान.

गोष्टी गोष्टी आणि मेला कोष्टी.

गोसाव्याशी झगडा आणि राखाडीशी भेट.
   



घटकेत सौभाग्यवती घटकेत गंगा भागीरथी.

घटाकभर नाही माप अन रात्री ये‌ई हिवताप.

घर गेले विटाळा शेत गेले कटाळा.

घर चंद्रमोळी पण बायकोला साडीचोळी.

घर ना दार चावडी बिऱ्हाड. (घर ना दार वाऱ्यावर बिऱ्हाड.)

घर फिरले की वासेही फिरतात.

घर साकड नि बा‌ईल भाकड.

घरचा उंबरठा दारालाच माहीत.

घरची करती देवा देवा, बाहेरचीला चोळी शिवा.

घरचे झाले थोडे अऩ व्याहीने धाडले घोडे.

घरच्याच चिंचेने दात आंबलेत त्यात व्याहयाने धाडलाय वानवळा.

घरांत नाही दाणा मला बाजीराव म्हणा.

घराची कळा अंगण सांगते.

घरात घरघर चर्चा गावभर.

घरात घाण, दारात घाण, कुठे गेली गोरीपान.

घरात नाही एक तीळ पण मिशांना देतो पीळ.

घरात नाही कौल, रिकामा डौल.

घरात नाही तुरी भट भटणीला मारी.

घरात नाही दाणा मला बाजीराव म्हणा.

घरासारखा गुण, सासू तशी सून.

घरी नको झालेल्या माणसाला रस्त्यावरची माकडे पण दगड मारतात.

घरोघरी त्याच परी, सांगेना तीच बरी.

घरोघरी मातीच्या चुली.

घा‌ईत घा‌ई अन म्हातारीला न्हाणं ये‌ई.

घाण्याचा बैल.

घार हिंडते आकाशी चित्त तिचे पिलापाशी.

घुगऱ्या मुठभर, सारी रात मरमर.

घुसळतीपेक्षा उकळतीचे घरी अधिक.

घे सुरी आणि घाल उरी.

घेणे न देणे, कंदिल लावून जाणे.

घोंगड अडकलं.

घोडं झालय मराया बसणारा म्हणतो मी नवा.

घोडामैदान जवळ असणे.

घोडे खा‌ई भाडे.

घोड्यावर हौदा, हत्तीवर खोगीर.
   



चढेल तो पडेल.

चने खा‌ईल लोखंडाचे तेव्हा ब्रम्हपदि नाचे.

चमडी जा‌ईल पण दमडी जाणार नाही.

चमत्काराशिवाय नमस्कार नाही आणि पराक्रमाशिवाय पोवाडा नाही.

चव ना ढव म्हणे खंडाळ्या पोटभर जेव.

चांदणे चोराला, उन घुबडाला.

चांभाराची नजर जोड्यावर.

चांभाऱ्याच्या देवाला खेटराची पूजा.

चार आण्याची कोंबडी अऩ बाराण्याचा मसाला.

चार दिवस सासूचे, चार दिवस सुनेचे.

चारजनांनी केली शेती, मोत्या ऐंवजी पिकली माती.

चालत्या गाडीला खीळ घालणे.

चिंती परा ते ये‌ई घरा.

चिता मेलेल्या माणसाला जाळते, पण चिंता जिवंत माणसाला जाळते.

चिपट्यात काय काय करू?

चुकलेला फकीर मशिदीत.

चुलीतले लाकुड चुलीतच जळाले पाहिजे.

चुलीपुढं हागायचं आनं नशिबात होत म्हणायच.

चोंघीजणी सुना पाणी का ग द्याना.

चोपदार तुपाशी, राजा उपाशी.

चोर तो चोर वर शिरजोर.

चोर नाही तर चोराची लंगोटी.

चोर सोडून संन्याशाला सुळी.

चोराच्या उलट्या बोंबा.

चोराच्या मनांत चांदणं.

चोराच्या वाटा चोरालाच माहीत.

चोराच्या हाती जामदाखान्याच्या किल्या.

चोराला सुटका, आणि गावाला फटका.

चोरावर मोर.

चोरीचा मामला हळू हळू बोंबला.

चोरून पोळी खा म्हटले तर बोंबलून गुळवणी मागायची.

चोळीला आणि पोळीला कुणी कमी नसते.
   



छडी लागे छमछम विद्या येई घमघम.
जंगलात नाही वावर आणि गावात नाही घर.

जगाच्या कल्याणा संताची विभुती.

जनाची नाही तरी मनाची तरी जरा.

जनात बुवा आणि मनात कावा.

जन्मा आला हेला, पाणी वाहता मेला.

जमता दशमा ग्रह.

जया अंगी मोठेपणं त्यास यातना कठिण.

जलात राहून माशाशी वैर कशाला?

जळतं घर भाड्याने कोण घेणार?

जवा येतील चांगली येळ, गाजराच बी व्हतय केळं.

जशास तसे.

जशी कामना तशी भावना.

जशी देणावळ तशी धुणावळ.

जशी नियत तशी बरकत.

जसा गुरु तसा चेला.

जसा भाव तसा देव.

जा‌ईचा डोळा नि आसवांचा मेळा.

जातीसाठी खावी माती.

जात्यातले रडतात, सुपातले हसतात.

जात्यावर बसले की ओवी सुचते.

जानवे घातल्याने ब्राह्मण होत नाही.

जाळाशिवाय नाही कढ अऩ माये शिवाय नाही रड.

जाव‌ई पाहुणा आला म्हणून रेडा दुध दे‌ईल काय?

जाव‌ई माझा भला आणि लेक बा‌ईलबुध्या झाला.

जावयाचं पोर हरामखोर.

जावा जावा आणि उभा दावा.

जावा जावा हेवा देवा.

जिकडे पोळी तिकडे गोंडा घोळी.

जिकडे सु‌ई तिकडे दोरा.

जिच्या घरी ताक तिचे वरती नाक.

जिच्या हाती पाळण्याची दोरी तीच जगाते उध्दारी.

जित्याची खोड मेल्यावाचून जात नाही.

जिथे कमी तिथे आम्ही.

जी नाही गोंदणार ती नाही नांदणार.

जुनं ते सोनं नवं ते हवं.

जे न देखे रवि ते देखे कवि.

जे पिंडी ते ब्रम्हांडी.

जे फुकट ते पौष्टीक.

जेथे पिकतं तिथे विकतं नाही.

जेवान जेवाव पंगतीत अन मरान मागावं उमदीत.

जो गुण बाळा तो जन्म काळा.

जो नाक धरी, तो पाद करी.

जो श्रमी त्याला काय कमी.

जोकून खाणार, कुंथुन हागणार.

जोवरी पैसा तोवरी बैसा.

ज्या गावच्या बोरी त्या गावच्या बाभळी.

ज्या गावाला जायचे नाही त्य गावचा रस्ता विचारू नये.

ज्याचं करावं भलं तोच म्हणतो आपलचं खर.

ज्याचं जळतं त्यालाच कळतं.

ज्याचं त्याला आणि गाढव वझ्याला.

ज्याचा त्याला चोप नाही आणि शेजाराला झोप नाही.

ज्याची करावी चाकरी त्याचीच खावी भाकरी.

ज्याची दळ त्याचे बळ.

ज्याचे पदरी पाप त्याला मुली आपो‌आप.

ज्याच्या हाती ससा तो पारधी.

ज्याच्यासाठी लुगडं तेच उघडं.

ज्याला आहे भाकरी त्याला कशाला चाकरी.

ज्याला नाही अक्कल त्याची घरोघरी नक्कल.

ज्याला समजावा कोरड्या पाटीचा तोच निघाला आतल्या गाठीचा.

ज्वारी पेरली तर गहू कसा उगवणार?

   



झगा मगा माझ्याकडे बघा.

झाकली मुठ सव्वालाखाची.

झाड जावो पण हाड न जावो.

झाडाजवळ छाया, बुवाजवळ बाया.

झाडाला कान्हवले आणि आडात गुळवणी.

झारीतले शुक्राचार्य.

झालं गेलं गंगेला मिळालं.

झोपून हागणार, उठून बघणार.
   



टक्केटोणपे खाल्ल्यावाचून मोठेपण येत नाही.

टाकीचे घाव सोसल्याशिवाय देवपण येत नाही.

टिटवेदेखील समुद्र आटविते.

   



ठकास महाठक.

ठण ठण पाळ मदन गोपाळ.

ठिकाण नाही लग्नाला आणि कोण घेते मुलाला.

ठेवले अनंते तैसेची रहावे.

ठोसास ठोसा.

   



डाग झाला जुना आणि मला प्रतिव्रता म्हणा.

डाळ शिजत नाही आणि वरण उकळत नाही.

डोंगर पोखरून उंदीर काढणे.

डोंगरा‌एवढी हाव, तिळा एवढी धाव.

डोळे आणि कान यांच्यात चार बोटाचे अंतर असते.

डोळ्याला नाही असू, तुझी मेली सासू.
   





ढवळ्या जातो आणि पवळ्या येतो पण सावळा गोंधळ तसाच राहतो.

ढवळ्याशेजारी बांधला पावळया, वाण नाही पण गुण लागला.

ढुंगणाखाली आरी अऩ चांभार पोरं मारी.

ढुंगणाचं काढून डोक्याला बांधणे.

ढोंग धतोरा, हाती कटोरा.

ढोरात ढोर, पोरात पोर.
   



त वरून ताकभात.

तण खा‌ई धन.

तरणी पडली धरणी अन म्हातारी झाली हरिणी.

तरण्या झाल्या बरण्या आणि म्हाताऱ्या झाल्या हरण्या.

तरण्याचे झाले कोळसे अन म्हाताऱ्याला आले बाळसे.

तरण्याला लागली कळ, म्हाताऱ्याला आलयं बळ.

तळहाताने चंद्र झाकत नाही.

तळे राखी तो पाणी चाखी.

तवा तापला तोवर भाकरी भाजून घ्यावी.

तहान लागल्यावर आड खणणे.

ताकातल्या तुपासारखे, सौंदर्य.

ताकापुरते रामायण.

ताकाला जायचे अनं भांडे लपवायचे.

तागास तूर लागू न देणे.

ताटाखालचं मांजर.

ताटात सांडलं काय नि वाटीत सांडलं काय एकच.

तारेवरची कसरत.

ती नाही घरी नी गमजा करी.

तीन तिघडा काम बिघाडा.

तु दळ माझे, मी दळीण गावच्या पाटलाचे.

तुकाराम बुवांची मेख.

तुझं अऩ माझं जमेना तुझ्यावाचुन करमेना.

तुप खाल्ले की लगेच रुप येत नाही.

तुम्ही करा अऩ आम्ही निस्तरा.

तुरात दान, महापुण्य.

तुला नं मला, घाल कुत्र्याला.

तुळशी तुळशी तुला पाणी कळशी कळशी, पण वेळ मिळेले त्या दिवशी.

तेरड्याचे रंग तीन दिवस.

तेल गेले, तुप गेले, हाती आले धोपाटणे.

तेलणीवर रुसली अंधारात बसली.

तोंड करी बाता अन ढुंगण खा‌ई लाथा.

तोंड दाबून बुक्क्यांचा मार.

तोंडात तीळ भिजत नाही.

तोबऱ्याला पुढे लगामाला मागे.

त्यात काही राम नाही.
   



थांबला तो संपला.

थाट राजाचा, दुकान भाडगुंजाचे.

थेंबे थेंबे तळे साचे.

थोडक्यात नटावे अन प्रेमाने भेटावे.

थोरा घराचे श्वान त्याला देती सर्व मान.

थोरांचे दुखणे आणि मणभर कुंभणे.

   



न कर्त्याचा वार शनिवार.

न खाणाऱ्या देवाला नेवेद्य.

न लागो पुत्राचा हात पण लागो डोंब्या महाराची लाथ.

नकटीच्या लग्नाला सतराशे साठ विघ्न.

नकटे व्हावे पण धाकटे हो‌ऊ नये.

नको तिथं बोटं घालू नये, घातलेच तर वास घेत बसू नये.

नगाऱ्याची घाय तिथे टिमकीचे काय?

नमनाला घडाभर तेल.

नरो वा कुंजारोवा.

नळी फुंकली सोनारे इकडून तिकडे गेले वारे.

नवरा केला सुखासाठी, पैसा नाही कुकासाठी.

नवरा नाही घरी सासरा जांच करी.

नवऱ्याने मारले पावसाने झोडपले तक्रार कुणाकडे न्यायची.

नवा कावळा शेण खायला शिकला.

नव्याची नवला‌ई.

नव्याचे न‌ऊ दिवस.

नसुन खोळंबा असुन दाटी.

ना घरचा ना घाटचा.

नांदणाऱ्याला पळ म्हणायचे आणि पळणाऱ्याला नांद म्हणायचे.

नांव अन्नपुर्णा, टोपल्यात भाकर उरेना.

नांव गंगुबा‌ई अऩ तडफडे तान्हेने. (नांव गंगाबा‌ई अन तडफडे तहानेने). (नांव गंगाबा‌ई, रांजनात पाणी नाही).

नांव महीपती, तीळभर जागा नाही हाती.

नांव मोठे लक्षण खोटे.

नांव सगुणी करणी अवगुणी.

नांव सुलोचना आणि डोळ्याला चष्मा.

नांव सोनुबा‌ई अन हाथी कथिलाचा वाळा.

नाक दाबले की तोंड उघडते.

नाकपेक्षा मोती जड.

नाकाला नाही जागा, नाव चंद्रभागा

नाकावर पदर अन विशीवर नजर.

नागड्या कडे उघडा गेला आणि हिवाने मेला.

नागोबा म्हसोबा पेंश्याला दोन, पंचमी झाल्यावर पुजतयं कोण?

नाचता ये‌ईना म्हणे अंगण वाकडे, स्वयंपाक ये‌ईना म्हणे ओली लाकडे.

नात्याला नाही पारा, निजायला नाही थारा.

नाम असे उदार कर्ण, कवडी देता जा‌ई प्राण.

नारो शंकराची घंटा.

नालासाठी घोडं.

नाव सोनुबा‌ई हाथी कथिलाचा वाळा.

नाव्ह्याचा उकरंडा कितीही उकरला तरी केसच निघणार.

नाही चिरा, नाही पणती.

नाही निर्मल मन काय करील साबण.

निर्लज्याच्या गांडीवर घातला पाला गार लागला अजून घाला.

नेमेचि येतो मग पावसाळा.

नेशीण तर पैठणी नाहीतर नागवी बसेन.

न्हाणीला बोळा आणि दरवाजा मोकळा.
   



पंचमुखी परमेश्वर.

पंत मेले, राव चढलॆ.

पडतील स्वाती तर पिकतील मोती.

पडत्या फळाची आज्ञा.

पडलो तरी नाक वर.

पडू आजारी, मौज वाटे भारी.

पत्रावळी आधी दोणा, तो जाव‌ई शहाणा.

पदरी पडले आणि पवित्र झाले.

परदु:ख शितल असते.

पराचा कावळा करणे.

पळत भु‌ई थोडी.

पहिला दिवशी पाहुणा, दुसऱ्या दिवशी पयी, तिसऱ्या दिवशी थारी अक्कल आधी गयी.

पहिले पाठे पंच्चावन्न.

पाचावर धारण बसली.

पाटलाचं घोडं महाराला भुषण.

पाठीवर मारावे पण पोटावर मारू नये.

पाण्यात म्हैस वर मोल.

पाण्यात राहून माशाशी वैर?

पाण्यावाचून मासा झोपा घे‌ई केसा, जावे त्याच्या वंशा तेव्हा कळे.

पादऱ्याला पावटाचे निमित्त. (पादऱ्याला पावट्याच आधार.)

पादा पण नांदा.

पानामागून आली अन तिखट झाली. (अगसली ती मागासली, मागाहून आली ती गरोदर राहीली.)

पाप्याचं पितर आणि वर आला जवर.

पाय धु म्हणे तोडे केवढ्याचे?

पायलीची सामसूम, चिपट्याची धामधूम.

पायाखालची वाळू सरकली.

पायातली वाहन पायात.

पारध्याच गोड गाणं, हरिणीसाठी जेवघेणं.

पारावरला मुंजा.

पालथ्या घडावर पाणी. (पालथ्या घागरीवर पाणी.)

पिंजऱ्यामध्ये व्याघ्र सापडे, बायका मुले मारती खडे.

पिंपळाला पाने चार.

पिकतं तिथे विकत नाही.

पिकले पान केव्हातरी गळून पडणारच.

पिकल्या पानाचा देठ की हो हिरवा.

पितळ उघडे पडले.

पी हळद अऩ हो गोरी.

पुढच्याच ठेच मागचा शहाणा.

पुत्र व्हावा ऎसा गुंडा ज्याचा तिन्ही लौकी झेंडा.

पुराणातील वानगी पुराणात.

पुरुषांचे मरण शेती, बायकाचे मरण वेतीं (प्रसुती).

पेरावे तसे उगवते.

पैशाकडेच पैसा जातो.

पोकळ वाशांचा आवाज मोठा.

पोट भरे खोटे चाले.

पोटात नाही दाणा म्हणे रामकृष्ण म्हणा.

प्रयत्नांती परमेश्वर.

प्रयत्ने वाळूचे कण रगडीता तेल ही गळे.

   



फुकट घालाल जेवू तर सारेजन येवू, काही लागेल देणं तर नाही बा येणं.

फुकटचंबू बाबूराव.

फुकटचे खाणे आणि हागवणीला कहर.

फुका दिले झोका म्हणून पांग फेडलेस का लेका?
   



बड़ा घर पोकळ वासा.

बळी तो कान पिळी.

बा‌ई ही काही काळाची पत्नी असते पण अनंत काळाची माता असते.

बा‌ईचा मात्र हट्ट, पुरुषाची मात्र जिद्द.

बा‌ईल गेलीया अऩ झोपा केला.

बा‌ईल वेडी लेक पिसा, जाव‌ई मिळाला तोहि तसा.

बाज बघुन बाळंतीण व्हावे.

बाजारात नाही तुरी भट भटणीला मारी.

बाप तसा बेटा, कुंभार तसा लोटा.

बाप दाखव नाही तर श्राध्दं कर.

बापा परी बाप गेला बोंबलताना हात गेला.  

बाबा गेला आणि दशम्याही गेल्या.

बायको नाही घरी धोपाटणे उड्या मारी.

बारा गावच्या बारा बाभळी.

बारा घरचा मुंजा उपाशी.

बारा झाली लुगडी तरी भागुबा‌ई उघडी. (बारा लुगडी तरी बा‌ई उघडी.)

बाळाचे पाय पाळ्ण्यात दिसतात.

बुडत्याचे पाय खोलात.

बुडत्याला काडीचा आधार.

बुढ्ढ्याले आली मस्ती, नातींशी खेळे कुस्ती.

बेशरमाच्या ढुंगणाला फुटले झाड तो म्हणतो मला सावली झाली.

बोल बोल नाऱ्या धोतर गेलं वाऱ्या.

बोलणाऱ्याचे उडीद सुध्दा विकले जातात पण न बोलणाऱ्याचे गहू पडुन राहतात.

बोलण्यात पट्टराघू, कामाला आग लावू.

बोलाचीच कढी अऩ बोलाचाच भात.

बोले तैंसा चाले त्याची वंदावी पा‌ऊले.

बोलेल तो करेल काय? गरजेल तो पडेल काय?

Wednesday, November 28, 2012

Clear deemed conveyance plaints by June ‘13: CM Directs revenue, rehab & cooperation depts to coordinate among themselves for compliance

Clear deemed conveyance plaints by June ‘13: CM
Directs revenue, rehab & cooperation depts to coordinate among themselves for compliance

Taking serious note of a series of complaints made by residents and housing societies in Mumbai and its suburbs, chief minister Prithviraj Chavan has decided to dispose of complaints in time bound manner and has directed the state administration to expedite the procedure of deemed conveyance for housing societies.
The grievances were pointed out to the chief minister during a public hearing in the western suburbs a couple of months ago. Chavan, in a review meeting held on Tuesday, directed the departments concerned to dispose of the maximum number of cases across the state by end of June next year.
Even after making amendments in the existing Act two years ago, several housing societies in the city and suburbs have not been able to comply with the deemed conveyance formalities.
Three departments – revenue, relief and rehabilitation and cooperation – have been directed to coordinate among themselves and form a committee for compliance.
The housing department has also been directed to put up on a website, comprehensive information related to the 88,000 housing societies in the state.
Moreover, Chavan also has directed the departments to recruit more people to facilitate the speedy compliance of the deemed conveyance to the societies.
The government has decided to organise Lok Adalats to look into grievances of housing societies and the residents.
Nearly four years ago, the state assebly had amended the axisting Act to ensure that housing societies comply with conveyance. In spite of the ammendments having been made, administrative hurdles and resistance from builders had come in the way of the compliances.
The non execution of the deed prevents housing societies from getting property tax and bills for other amenities in their name. Societies are also prevented from carrying out any redevelopment withing their premises and face other legal complications in case of natural calamities.
Earlier, state government had decided that housing societies applying to get their name on the property card will no longer be required to produce records of all previous transactions with respect to the land.

Unicef to honour anti-child marriage crusaders Nine girls not just defied tradition, but also helped change the traditional mindset

Unicef to honour anti-child marriage crusaders
Nine girls not just defied tradition, but also helped change the traditional mindset
Sixteen-year-old Neeta Bijule from Partur block in Jalna is a role model for the girls in her district. A shy but confident Bijule, who was determined to go against prevalent norms which ensure that girls are married off at an early age said, “My mother is a victim of child marriage. She had a dream to see me educated and self-reliant. I want to fulfill her wish. Marriage can wait.”
Early last year, when she was barely 15-years-old, her family arranged her marriage to a much older man.
Bijule who had studied about the dire consequences of child marriage stood up to her family. Her family tried to pressurise her and even threatened to cut her off. Bijule, who is committed to studying further, formed a group along with other girls from her village to resist child marriages and educated her family.
There are several other unsung heroes like Bijule. The UNICEF has identified nine girls from nine districts in Maharashtra who stopped child marriages. Neeta Bijule, Reshma Pathan, Achal Bagde, Sunita Pole, Pali Pallo, Pallavi Kamble, Vaibhavi Ulmale, Dhurprata Ghornade and Sangita Vasave will be bestowed with the Navjyoti Awards on Thursday.
Pali Pallo, 18, from Gadchiroli resisted marriage when she was 17-years-old.
“My parents were forcing me to get married because the family was going through financial difficulties and I was the eldest daughter. But I wanted to study further. I resisted the marriage and they disowned me,’’ said Pallo, who wants to become a language teacher.
Almost half the girls in Maharashtra’s countryside marry and have children while they are still teenagers. A cycle of malnutrition and illness that affects their children follows. Pallavi Kamble, 17, from Latur wanted to break this cycle.
“I was just 15 years old when I was pressurised into getting married. I refused to do so and continued with my studies. Because of this, my my younger sister was inspired to do the same,’’ said Kamble.

Enrolment for AAP from December 2 Kejriwal’s Maha move

Enrolment for AAP from December 2
Kejriwal’s Maha move
Enrolment for the Maharashtra chapter of the Aam Aadmi Party (AAP) is likely to be announced on December 2 at Roha in Raigad district. After that, AAP will announce its state and city executives.
Party officials said while it may take two months, in all likelihood it will be done before January 26, 2013. “But that is not because we want to announce it on that day,” said Preeti Menon, party’s spokesperson.
“At Roha, Kejriwal will be coming to meet some of our members who have raised local issues there. Many from city too will be going there. We are likely to announce the enrolment drive for the Maharasthra chapter from there on that day,” said Mayank Gandhi, member of the national executive of AAP from Mumbai city.
As of now, the party has around 10,000 members who had enrolled earlier, officials said. They are those who had joined during the India Against Corruption movement. “Our party forms for the state and city level will be out soon. We are looking to establish ourselves in 35 districts and have 36 units that will include the state unit,” said Gandhi.
The membership form is likely to cost Rs10. Whether the amount will be a yearly or lifetime membership is not known yet. “It will be clear soon,” Menon said.
The party said that as per its constitution there won’t be office bearers but posts of “responsibilities”. “Like at the central level where there is only a convenor, secretary and treasurer, it will be the same here,” said Menon, adding, “The executive committee members will not be more than 25 for the state and city.”
The party, at present, has narrowed down on four symbols that it is likely to approach the Election Commission with for selecting the party symbol. “These are tentative; they are mashal, candle, whistle and drum,” said Gandhi.

Toughen school van safety norms, demand bus owners

Toughen school van safety norms, demand bus owners

The accident of a school van in Amravati, which killed three students and injured nine, has drawn attention to the delay in implementing the school bus policy. School bus owners say banning such vans or introducing tougher safety norms for them is the need of the hour.
Though new safety norms have been introduced for school vans, bus owners say they need to be toughened. So far, the norms for such vans require that they be painted yellow, not carry more than six students below 12 years of age and have a female attendant in the van. But these norms are being blatantly violated.
President of the School Bus Owners’ Association Anil Garg said transport authorities should make it mandatory for drivers of such vans to have badges, which will be issued only after five years of experience. “It is still not compulsory for school van drivers to wear a badge like other drivers. They often pack the vehicle with too many students. The RTO should check such things strictly,” Garg said.
President of the Forum for Fairness Jayant Jain said that RR Patil had said he would do away with such vans when one caught fire in Millat Nagar a few years ago. “How many accidents will it take before the government wakes up,” he said, adding that parents are forced to go for vans as school buses charge a hefty fee.

Insurance firm told to pay for insect bite death

Insurance firm told to pay for insect bite death


The National Consumer Commission has
directed the United India Insurance Co
Ltd to pay Rs5.1 lakh to the son of a
policy holder who died of a poisonous
insect bite while working in the fields. “It
cannot be said that he died naturally,”
the commission said

Monday, November 26, 2012

Sanskrit-vanskrit

AIR’s daily Sanskrit news bulletins are more than just headlines. They keep the ancient language alive

ST
Newsreader Divyanand Jha poses for Lounge in the AIR studio. Photo: Pradeep Gaur/Mint
Newsreader Divyanand Jha poses for Lounge in the AIR studio. Photo: Pradeep Gaur/Mint

Updated: Fri, Nov 23 2012. 09 30 PM IST
Iyam Akashvani. Samprati Vartaha Shruyantam. These are the first words you will hear every morning and evening if you tune in to Akashvani’s, or All India Radio’s (AIR’s), Sanskrit news. The announcement in Sanskrit goes, “This is Akashvani. You are now listening to the news.”
Who is the announcer talking to? If you were to round up all the Sanskrit speakers in Delhi, or even the country, they might not fill up even one-fourth of the Jawaharlal Nehru stadium. According to the 2001 census, the latest figures available, they number 14,135. More Indians speak regional languages like Dogri and Bodo than Sanskrit, one of the 22 official languages listed in the Constitution.
Yet the Delhi studio of AIR broadcasts a Sanskrit news bulletin twice daily. “To my knowledge, this is India’s only such regular bulletin,” says Divyanand Jha, a Sanskrit newsreader on AIR.
photo
Greek to me: The Sanskrit Team. Photo: Pradeep Gaur/Mint.
Perhaps it’s not such a surprise—the motto of the public service broadcaster in Sanskrit is: “Bahujan hitaya, bahujan sukhaya (the welfare of many, the happiness of many)” And there is a message that the newsreaders do not read out loud: that AIR dares to go where others will not, that the service has more to do with the preservation of a rich linguistic heritage than with making money.
“It is fashionable to dismiss AIR as a government mouthpiece,” says Rajendra Chugh, the celebrated chief Hindi newsreader at Akashvani who retired in September. “But can the film music-dominated FM channels, owned by profit-obsessed corporate companies, dare to run a service in Sanskrit?”
“The Sanskrit news broadcast from AIR’s Delhi headquarters is an attempt to keep alive the spirit of ancient India,” says Jha. “These 5-minute bulletins carry forward the heritage of the Vedas, Upanishads, Valmiki Ramayan, Kamasutra, and Vastu Shastra, all of which were in Sanskrit.”
G. Mohanty, director general (news), AIR, puts it fittingly, “Being a public broadcaster, we cater also to those who are not catered to by the market.”
The first Sanskrit bulletin on AIR was broadcast in 1974, at 9am on 30 June, almost four decades after the national radio service started in 1936. Why did AIR take so long? Baldevananda Sagar, a veteran of Akashvani’s Sanskrit newsroom, who also retired this year, explains: “One of the characteristics of our country is that we take note of our rich talents and traditions only after they are recognized in the West. The same happened with Sanskrit.
photo
A news manuscript for the evening bulletin. Photo: Pradeep Gaur/Mint
“In the 1960s, when a group of Parliament members toured Germany, they discovered a radio station there regularly broadcast programmes in Sanskrit. They returned to Delhi and demanded something similar in the home-land of Sanskrit. The AIR bulletin began after seven years of lobbying in Parliament.”
In fact, Sanskrit was the last language to be taken up by AIR’s news service division. It followed Sindhi in 1967, and Nepali in 1971. Today, according to its website, AIR, which reaches 92% of the area and 99.19% of the population, broadcasts 647 bulletins daily, or more than 57 hours, in 90 languages and dialects. Of these, 178 bulletins are transmitted daily from Delhi in 33 languages. Sanskrit is broadcast from the new Akashvani building on Sansad Marg.
“Our Sanskrit news is called sanskritvartaha, not samachar,” says Jha, “which is a Sanskrit word often used to describe Hindi news, but which actually means ‘good behaviour’.”
The Sanskrit broadcast follows the AIR news format for other “language bulletins”. There are usually two people in each shift; one translates the English news text sent in by an editor to all the language desks, and another reads the script on air. The total strength of the Sanskrit desk is 10; all the staff members are casual newsreaders-cum-translators, from young people in their 20s to scholars in their 60s.
Sagar was the last regular reader of the Sanskrit news bulletin. His name is spoken in hushed tones among the “casuals”. A shastri (graduate) from the Varanasi Sanskrit University, he was one of the first three Sanskrit speakers recruited as permanent employees by AIR. Post-retirement, he was appointed director of the Kalidasa Akademi in Ujjain, Madhya Pradesh, but he is still invited to read Akashvani bulletins every time he is in Delhi to visit his family.
A Gujarati Brahmin, he says, “The perception of Sanskrit is that it belongs only to upper-caste Hindus, especially the Brahmins.” As it happens, every person I talked to for this story happened to be a Brahmin. Sagar, however, says “The AIR bulletins are taking the language beyond such limitations.” That might be one of the biggest accomplishments: pulling the language out of the rut of religious ritual and making people aware of its rich intonation and phonetics, of the sheer pleasure of speaking and hearing it.
Indeed, Divyanand Jha, who reads the Sanskrit news three- four days a week, claims to get “fan mail” from listeners of all backgrounds in India, and even Australia, Germany and the US. “You will be surprised to know that a number of people are learning Sanskrit from our bulletins,” he says. This could be because the AIR website has not only the latest broadcasts of its language bulletins, but also the scripts for those bulletins. “By listening to and reading the news, you can work on your pronunciation,” says Jha.
A more serious student of the language can go well beyond Akashvani. The government-funded Rashtriya Sanskrit Sansthan, a deemed university in west Delhi’s Janakpuri, offers courses in Sanskrit. Samskrita Bharati, in central Delhi’s Jhandewalan, has volunteers promoting the language across India. Both offer correspondence courses. The number of scholars is small, but their dedication to the language is significant.
“Delhi university has about 400 Sanskrit students, out of which about half are reading it in post-graduation programmes,” says Prof. Mithilesh Kumar Chaturvedi, head of the department of Sanskrit, faculty of arts. “Many take the language at the BA level, if they cannot get admission into other streams, since here the supply (of seats) is more than the demand. However, the master’s students are more focused—most of them intend to make their career in teaching Sanskrit in schools and colleges. A few study it intently because it is a scoring subject in competitive tests,
such as the entrance exams for civil services.”
The AIR bulletins do more than just provide psychological comfort to those who care about Sanskrit. Pankaj K Mishra, an associate professor of Sanskrit at St Stephen’s College, Delhi, who has been reading on the radio for more than a decade, says, “The daily news helps us to modernize and update this classical language.”
In 2010, AIR’s Sanskrit news desk began to maintain a register called Nutan Shabdawali. It is a work-in-progress dictionary of words that the team members invent while translating the new terms that crop up. It is much the same practice as the inclusion of new words in the Oxford English Dictionary—a sign of moving with the times. “We invented antarjalam for Internet and vityadhrit vartaha for paid news,” says Jha. “One day, this dictionary might become museum material.”
The sanskritvartaha on AIR is one of many efforts under the radar of popular culture to make the language contemporary. In 1994, Doordarshan started Sanskrit bulletins on its national channel. India has at least three Sanskrit newspapers, both print and online. Sudharma has been published from Mysore for over 40 years, while Sanskrit Vartman Patram and Vishwasya Vrittantam were started in Gujarat over the last five years. “We also have 90 weeklies, fortnightlies and quarterlies,” says Sagar, “offering political commentaries, literary
criticism and stories and poetry in Sanskrit.”
In a way, the people behind Akashvani’s Sanskrit news are battling to make the language relevant today. And they are not the moth-eaten pandits one might associate with ancient languages. Jha, for instance, is in his late 20s, a guitarist who composes songs in Sanskrit. His elder brother Parmanand, who also reads the news on AIR, is an award-winning poet, his Sanskrit verses touching on themes such as the Kashmir conflict and urban life. Both have day jobs as Sanskrit teachers; the money they earn from a 2-hour shift at the AIR is a paltry Rs.340. “We don’t read the bulletin to pay our bills,” says Divyanand. “We do it because this work at AIR has taken us to the forefront of how Sanskrit is being shaped and spread in today’s world.” Parmanand adds, “This gives us immense satisfaction.”
Some of us might feel similarly, every day at 6.55am and 7.10pm.
mayank.s@livemint.com

A British school has hired proofreaders to check the spelling and grammar of its teachers


School hires proofreaders for teachers



    ABritish school has hired proofreaders to check the spelling and grammar of its teachers. Teachers at Northgate High School in Ipswich, east England, will have to ensure their spelling and grammar is spot on when typing reports after the education facility enlisted people to ‘check and amend electronic reports to ensure that they are well written before being released to parents’. While the idea has come under fire, David Hutton, head of the school, believes it can’t do any harm to have someone do a “final quality check” before school reports are published. He told a newspaper, “Between them they produce thousands of well-written comments that keep parents informed about the children’s progress. Making a final quality check prior to publication indicates the high level of professionalism we strive to achieve.”

Sunday, November 25, 2012

Cheteshwar Pujara interview

Cheteshwar Pujara

Cricketers you look up to.
 
biggest fantasies 
Driving a racing car at 200 or 400 mph Hitting six sixers in one over My idols have been Rahul Dravid, Sachin Tendulkar and Sourav Ganguly. I happened to share the dressing room with the legendary Ricky Ponting during the IPL. Punter (Ponting) likes to help young cricketers. We spoke about how to cut and pull, and he gave me tips on how to play on Australian wickets.

How do you feel about being compared to Rahul Dravid?
It is a big, big compliment. Dravid has scored more than 10,000 runs in both One Day and Test formats.

If you weren’t a cricket player, what would you would have been?
A businessman. Being a Gujarati, I like to think entrepreneurship runs in my blood. Also, I’m pursuing a Bachelor’s degree in Business Administration.

What was it like to be born in a family of cricketers?
My father (former Ranji player Arvind Pujara), who has coached me since I was a child, has been a huge inspiration. He used to coach young players every day including Sundays.

Your biggest extravagance...
I like the idea of a staying in a well-appointed home. I also love gadgets. I have owned a BlackBerry phone and an iPad in the past and am waiting to buy the new iPhone.

Your favourite travel destination.
Cape Town in South Africa. It has the unbeatable combination of balmy weather, mountains and the Atlantic Ocean. Also, Capetonians are sporty people who love the outdoors.

Your favourite Bollywood actor.
Amitabh Bachchan has been my favourite ever since I watched Sholay as a child.

What can you live in?
Jeans and T-shirts. I own close to 10 pairs of denims.

The last line of your autobiography would read...
Trust in God and be honest…

What makes your day?
A good workout and saying my prayers are an ideal beginning to my day. Also, listening to Lata Mangeshkar, particularly her bhajan O Palan Hare. It also happens to be my caller tune.

What ruins it?
If I get out early on the field. No batsman likes getting out.

Your mantra for success?
I train hard and keep a positive outlook.

You have less than a minute to pack, what do you take?
My wallet, phone and credit card.

The car you drive?
Fiat Linea.

YOUR FAVOURITE HOLLYWOOD STAR?
Johnny Depp in the Pirates of the Caribbean series

SCHOOL AND COLLEGE
Lal Bahadur Shastri Vidyalaya, Virani High School and RM Chhaya High School, Rajkot. Doing a BBA by correspondence

FIRST BREAK
Back in 2006, when I won the Man of the Series honour after scoring close to 350 runs in the under-19 World Cup

LOW POINT OF YOUR LIFE
Losing my mother at the age of 17. It was really heartbreaking

HIGH POINT OF YOUR LIFE
My first unbeaten double century, against England last week

CURRENTLY DOING
Playing at No.3 for India in the Test series against England

HOMETOWN
Rajkot, Gujarat

BIRTHDAY
January 25

SUN SIGN
Aquarius






A COPY OF RATI RAHASYA OF KOKKOKA

A COPY OF RATI RAHASYA OF KOKKOKA

Because you’ve already tried out the Kama Sutra
Koko-what, you ask? It is the lesser-known female counterpart of the Kama Sutra – a how-to manual for pleasuring a woman’s body, depending on her age and the stage of life she’s in. Keep it on the bedside table and he’ll get the hint.

Where: Amazon.com, for US$13.50 (approx) R720)

5 books to make you sound intelligent at parties

5 books to make you sound intelligent at parties


WOLF HALL and BRING UP THE BODIES Hilary Mantel
Both books won Bookers. Both make British history addictive. Both remind you that you don’t need a fantasy when you have fact (and Thomas Cromwell). Say stuff like: “Hilary Mantel wrote the second book in just five months. What discipline!”

THE GREAT GATSBY F Scott Fitzgerald
The language, the slow unravelling of dreams and illusions, the romance and politics of the 20th century – it’s all there. Let’s hope the movie will be half as good. Say stuff like: “Fitzgerald captured a society and a set of young people; and he wrote them into myth.”

BEHIND THE BEAUTIFUL FOREVERS Katherine Boo
Everyone has an opinion on Ms Boo. They all want to know how she got so close to India. Say stuff like: “After spending three years in India, she can see what we refuse to believe.”

THE ORIGINS OF SEX Faramerz Dabhoiwala
In 1612, if you were found guilty of adultery in Westminster, you’d be stripped to the waist, whipped and banished from the city. By 1650, you’d be killed for it. Today, nobody cares. Dr Dabhoiwala explains how. Say stuff like: “The book is not about the origin of sex, but the evolution of the Western attitude to it.”


SETHJI Shobhaa De 
Her first novel in a decade. Has she changed with age? Have your tastes moved on? Say stuff like: “Oh, come on. Sethji is not Nitin Gadkari. Even fiction isn’t that daring, surely!”

Popular Posts

Total Pageviews

Categories

Blog Archive