Most
of the Indian citizens expect that it would be better if the country
has young and energetic leaders to lead the country along with
experienced senior politicians. Yes, it is true that the Indian politics
must give an equivalent chance to the courageous youngsters who wish to
rule and contribute to the society and the country. The citizens of
India are cautiously electing their leaders who are capable of taking a
note on the welfare of the society. Likewise, at present many of the
youngsters are been given a chance to showcase their talent in the
Indian politics. Here are some of the known young Indian politicians who have been elected to rule the society.1. Akhilesh Yadav:
Born in the year 1973, Akhilesh is the son of Samajwadi Pary President and the Ex-Chief Minister of Uttar Pradesh [UP] Mulayam Singh Yadav. He is the present Chief Minister of the State of Uttar Pradesh. In the year 2000, he was elected to the Lok Sabha from the Kannauj in the by-election and he was successful in retaining his seat for the years 2004 and 2009 in the general election. Before becoming the CM of Uttar Pradesh, he successfully led the campaign to bring the Samajwadi Party to get back its power in this year’s assembly election. He completed his Civil Engineering degree from Sri Jayachamarajendra College of Engineering, Mysore. After completing his degree in civil engineering, he did his Masters in Environment engineering from Sydney University. His way of campaigning style introduced modern elements in the campaigning style of the Samajwadi Party and he was successful in attracting young voters and people from various communities during his Rath Yatra which was conducted across the State of UP.
2. Rahul Gandhi:Rahul Gandhi [Born in the year 1970], General Secretary of the Indian National Congress, is the son of Rajiv Gandhi and Sonia Gandhi. After completing his Bachelor of Arts in 1994 from the Rollins College,he moved on to Trinity College of Cambridge University to complete his M.Phil in 1995. He announced his entry into politics in the year 2004 by announcing that he would contest in that year’s May elections for the Lok Sabha seat from his father’s former constituency of Amethi in Uttar Pradesh. The seat was been held by his mother until she transferred to Rae Barelly seat. At that time, Congress party was really doing bad in Uttar Pradesh by holding only 10 out of 80 Lok Sabha seats.
3. Milind Deora:Born in the year 1976, Milind Deora is the member of 15th Lok Sabha which is the lower house of Parliament of India from South Mumbai constituency. He is the son of veteran politician Murali Deora , who was the Member of Parliament from the same South Mumbai constituency between the years 1984 and 1996. Milind is the Bachelor of Arts degree holder in Business and Political Science from the University of Boston. Apart from being a political leader, Milind Deora is the founder of SPARSH which is the social initiative aiming to educate students in computer and IT proficiency. In the year 2011, he was made the Minister of State for Communications and Information Technology.
4. Sachin Pilot:Sachin Pilot is the son of former Congress politician and Union Minister Late Rajesh Pilot who was also a Squadron Leader in the Air Force. Sachin is a Management graduate from the esteemed Wharton Buisness School from the University of Pennsylvania, U.S.A. He is at present the Minister of State for IT and Communication and represents the Ajmer constituency of Rajasthan and is the member of the Indian National Congress.
5. Agatha Sangma:Agatha Sangma represents the Tura constituency from the State of Meghalaya as the candidate of the Nationalist Congress Party. She is considered to be the youngest member of the Parliament and also the youngest Minister. She is the Minister of State for Rural Development. Agatha is the daughter of prominent Indian politician and the former speaker of the Lok Sabha P.A. Sangma. She holds a Masters Degree in Environment Management from the University of Nottingham, United Kingdom.
पुष्पा जोशी
कंबोडियाच्या सियाम रीप आंतरराष्ट्रीय विमानतळावर उतरून बसने हॉटेलवर आलो. येथून जवळच असलेल्या अंगकोर येथे ८०० वर्षांपूर्वी बांधलेल्या हिंदू देवालयांचा शिल्पसमूह तब्बल ७७ चौरस कि. मी. एवढय़ा प्रचंड परिसरात पसरलेला आहे. सॅण्डस्टोन, विटा व लाल-पिवळा कोबा वापरून उभारलेले हे शिल्पांचे महाकाव्य जगातील सर्वात मोठे धार्मिक शिल्पकाम समजले जाते. येथील अद्वितीय शिल्पकलेवर तामिळनाडूतील चोला शैली तसेच ओरिसा शैलीचा प्रभाव जाणवतो. प्राचीन काळापासून इथे खमेर संस्कृती नांदते आहे. आजही येथे ९० टक्के लोक खमेर वंशाचेच आहेत. त्यांची लिपी आणि भाषाही खमेर आहे. अंगकोर ही कंबोडियाची राजधानी होती. सोळाव्या शतकात साहसी युरोपियन प्रवाशांना येथील घनदाट जंगलात भ्रमंती करताना या मंदिरशिल्पांचा अकस्मात शोध लागला. अंगकोर वाट (वाट म्हणजे मंदिर) हे बरेचसे सुस्थितीत असलेले प्रमुख देवालय राजा सूर्यवर्मन (द्वितीय) याच्या कारकीर्दीमध्ये १२ व्या शतकाच्या पूर्वार्धात बांधण्यात आले. या अतिशय भव्य, देखण्या मंदिराला पाच गोपुरे आहेत. यातील मधले उंच गोपूर हे मेरू पर्वताचे प्रतीक मानले जाते. ही मेरू पर्वताची पाच शिखरे (गोपुरे) मध्यवर्ती मानून साऱ्या विश्वाची प्रतीकात्मक स्वरूपात उभारणी होईल अशा पद्धतीने पुढील प्रत्येक राजाने इथले बांधकाम केले आहे. मंदिराभोवतालचे तळे हे क्षीरसागराचे प्रतीक मानले जाते. गुलाबी कमळांनी भरलेल्या तळ्यात मंदिराचे देखणे प्रतिबिंब पाहून मंदिर प्रांगणातील उंच दगडी पायऱ्या चढायला सुरुवात केली. जगातील सर्वात मोठी श्री विष्णूंची आठ हात असलेली भव्य मूर्ती येथे आहे. शंख, चक्र, गदा, पद्म धारण केलेल्या, खांद्यावरून सिल्कचे सोवळे पांघरलेल्या या मूर्तीची आजही पूजा केली जाते; परंतु या मूर्तीचे मस्तक आता भगवान बुद्धाचे आहे. खमेर संस्कृतीमध्ये हिंदू व बौद्ध या दोन्ही धर्माचा प्रभाव होता. श्री विष्णूचे मूळ मस्तक आता म्युझियममध्ये आहे.
साईबाबांमुळे जागतिक दर्जाचे तीर्थक्षेत्र बनलेल्या साईबाबा संस्थान हे सत्ताक्षेत्र बनवायला निघालेल्या सत्ताधीशांना नवीन विश्वस्त मंडळाला स्थगिती देऊन न्यायालयाने चपराक दिली. विश्वस्त नेमताना काँग्रेस, राष्ट्रवादीने आघाडीचा धर्म पाळत जागावाटप केले, पण ते करताना एकमेकांवर कुरघोडय़ा करून शह-काटशहाचे राजकारण केले, स्वत:चे अहंकार कुरवाळले. श्रद्धा आणि सबुरीचा विसर पडल्याने त्यांनी संस्थानला राजकीय आखाडा बनविण्याचा प्रयत्न केला. ते करताना विधिनिषेध व सद्बुद्धीला तिलांजली दिली.१९२२ ते २०१२ असा साईबाबा संस्थानच्या विश्वस्त मंडळाचा प्रवास हा निस्सीम व सेवाभावी साईभक्त ते नेता, काका, भाऊ असा राजकीय भक्तांचा आहे. त्यातून राजकीय पतनाचा आलेखच बघायला मिळतो. बाबा हयात असताना दुपारी द्वारकामाईत आरती होत असे. गावकरी, भक्त नैवेद्य आणत. बडेबाबा, माधवराव देशपांडे, म्हाळसापती, तात्यापाटील कोते त्यांच्याबरोबर भोजनाला असत. नैवेद्य येत असला तरी पाच घरी बाबा भिक्षा मागत. बाबांचे महानिर्वाण १९१८ ला झाले. त्यानंतर नित्यवेळच्या आरत्या सुरू झाल्या. 'भीष्म' नावाच्या भक्ताने आरत्यांचा संग्रह करून आरतीसंग्रह काढला. काकासाहेब चांदोरकर, दीक्षित, अब्दुलबाबा, तात्यापाटील, देशपांडे आदींनी आरत्या, नैवेद्य आदी प्रथा सुरू ठेवल्या. शिर्डीत येणाऱ्या भक्तांच्या भोजन, निवासाची व्यवस्था गावकरी करत. गणेश दत्तात्रय सहस्रबुद्धे ऊर्फ दासगणू महाराज हे बाबांचे निस्सीम भक्त होते. पूर्वी पोलीस खात्यात ते होते. नोकरी सोडून त्यांनी बाबांची सेवा पत्करली. त्यांनी बाबांच्या समकालीन गजानन महाराजांसह अनेकांची चरित्रे लिहिली. बाबांच्या कार्याचा प्रचार-प्रसार केला, प्रवचने दिली, कीर्तने केली. त्यांच्या पुढाकारातून १९२३ ला पहिले विश्वस्त मंडळ आले. त्यात दासगणू महाराज, मोरेश्वर विश्वनाथ प्रधान, गणेश गोिवद नरके, रामचंद्र आत्माराम तुरखुंड, तात्यापाटील कोते या पाच विश्वस्तांचा समावेश होता. त्यांना साहाय्य करण्यासाठी शिर्डी साई समिती होती. त्याचे अध्यक्ष दासगणू महाराज होते. समितीत गोिवद रघुनाथ दाभोळकर, यशवंत जालवनकर, हरी दीक्षित, रामचंद्र कोते, कृष्णराव नारायण परुळेकर, गणेश दामोदर केळकर, अंबादास मेहता, माधवराव देशपांडे, रघुवीर भास्कर पुरंदरे हे होते. कुणी निवृत्त तहसीलदार, सॉलिसिटर, उद्योजक, छायाचित्रकार, लिपिक, शेतकरी असे व्यवसायाने होते. राजकारणी नक्कीच नव्हते. होते ते बाबांचे सच्चे भक्त!
